Sensizliğin ertesinde

neredesin ey sevgili?
saatler hüzünleri çağırıyor başucumda
sensizlik öldürüyor beni her saat çalışında
içine mi gömdün sen de benim gibi yalnızlığı

sevmenin bedelini ağır ödüyorum
yarınlara dair umut beslediğim
h a s r e t l i ğ i m
çok bekletmem seni…

i s t e r s e n
durmadan adres değiştir
gözlerim bağlansa da bulurum seni...
benden uzak olsan da
gemileri yakar gelirim..!

sen benim her şeyimsin sevda türküm
şiir gözlüm yollarını beklediğim
v u s l a t ı m . . .

hiçbir harfi öldürmedim sensiz
senin olmadığın şiiri yazmadım
okumadım isminin geçmediği kitabı
almadım yanıma şarkıları bile
yoksun diye nağmelerde sen
kalemi alıp deftere
yazmadım sevdamı
Y a z a m a d ı m . . .

elimdeki tualde
anlatmak isterken sevgimi
masmavi denizleri
o k y a n u s l a r ı
ufuk çizgisi enginlere dalarken
g ö z l e r i m . . .

çizemedim hasretin resmini
yunuslar neşeyle yüzemedi
oynaşmadı martılar teknemin üzerinde
sahilim bile çamur deryası içinde
p e r i ş a n ı m

bir grup insan deniz kıyısında
tıpkı benim duygularım gibi
sen yoksun diye
dağlara kuşları eklemedim
ovalara kuzuları, koyunları
çizemedim ırmaklara balıkları
tualin rengi mateme döndü
senin yokluğunda…

gökkuşağının rengi karardı
semanın rengi maviden siyaha
rüzgârlar meltemden kasırgaya
sağanak yağan yağmurlar
meyletti doluya
öksüz kaldı bayırlar
atlar koşamadı…

kurudu zeytin dalları
vermedi meyve
sen yoksun ya
ağaçlar yapraklarını döktü
hazana döndü
parklar, bahçeler
yürüdüm tek başıma
gazel yaprakları arasında…

k o c a m a n
sevdam vardı

bir canım var şimdi elimde
ince ince sızlayan
a ğ l a t a n
bir de yaramı gömdüğüm
y ü r e ğ i m . . .

s u s t u m
sensizliğin ertesinde
a t t ı m i ç im e
k a n k u s t u m
ş i m d i
hüzünlü resmine bakıp
sessiz hayaline daldırıp gözlerimi
sana şiir yazıyorum…

meyzem