- Kategori
- Şiir
Sessizliğin Dili
SESSİZLİĞİN DİLİ
Bulutlar yere inerdi ara sıra,
El ele yürürdük gözlerimizi kapatıp
Gözlerimizi açınca gülümserdik birbirimize
Fırsat bulunca
Yalnızlığımıza yoldaş bulmuş,
Dost olmuştuk sorgusuzca
Yapayalnız bir doğanın kucağında
İnsansız koskoca bir yaylanın doruğunda
Birlikte zirvedeydik ne de olsa
Birbirimizi yenmemiz gerekmiyordu,
Sarılmak sessizce konuşmak yetiyordu
Sen ve ben güneş çıkınca ayrılıyor
Yine buluşuyorduk sonra güneş ayrılınca
Konuşmadan iki dilsiz gibi
O eşsiz anları gözlerimizi kapatarak
Ürpererek hissediyorduk doyasıya (ben)
Susuyorduk sadece, dinliyorduk sessizliği
Konuşanların aksine ne de çok şey anlatırdı sessizlik
Bir bilseniz…