Sessizliğin sesi

Gece vakti ortalık sakinleşti. Arabaların gürültüsü korna sesleri kayboldu. Ortalık huzur doluydu.

Sokak lambasının ışığı odayı aydınlatırken gecenin sessizliğini çekirge sesleri bozdu. Bu çekirgeler bir süredir var. Sanki bir şey anlatmak istercesine her gece sessizliğin sesi oluyorlar.

Çekirge seslerinden sıyrılıp günün değerlendirmesini yaptım. Kötü bir gün geçirmedim her zamanki gibi bir gündü.

Aklımda sorular var ben sıyrılmaya çalıştıkça her gün üstüne ilave olan sorular.

Nedenlerle boğuştum. Cevaplarını aradığım bulamadığım nedenlerle.

Neden artık kimseye güvenemiyorum böyle hep güvensiz mi yaşayacağım?

Çok mu ayrıntı delisiyim neden bazı şeyleri olduğu gibi kabul edemiyorum?

Çok mu duygusalım çok mu duygusuzum?

Ne olmasını istiyorum ne bekliyorum?

Neden böyle huzursuzum?

Neden neden neden?

Bunları düşünürken uyumuşum. Sabah uyandığımda aklıma bloglar geldi. Artık yayında olmalarıyla mutlu oldum. Blogların reddedilme gerekçesi profilin yetersiz olmasıymış ben de hemen değiştirdim. Değiştirir değiştirmez de yayına girdiler. Boşuna beklemişim bir hafta yayına girmelerini.