Sevda'nın adı neydi?

Beton basamaklar,
Basamaklara değen topuk sesleri..
Günün erken saatlerine inat öten kuşlar,
Kıyıları tahrike zorlayan dalga sesleri..

Hepsinden ala oltalarını alıp önüme düşen balıkçılar,

Balıkçı tezgahları..

Günün ilk sahipleri, balıkçı pazarındaki martılar..

Nice sahipsiz göz var birbirine değen şu kentte,

Nice yalnızlıklar var birbirine yoldaş olan bu semtte,

Belki de her gün yeniden birbirini ağırlayan o gözler,

Habersiz çalınan sahipsiz bakışlar..
Yalnızlığa Oturmuş simalar,
Veyahut bakan körlerin zihnine uğrayan suretler..

Hayal meyal uyku mahmuru adımlara eşlik eden taze simit kokuları..

Kokuların peşine uykusundan olan sokak sakinleri..

Tezgâhını kapıp gelen, ekmek Sevda'sına üşüyenler,
O gece yalnız uyuduğu için yüreği üşüyenler,
Biraz üşümekten kim donmuş!

Dozunu bilmeli insan, 
Acının ramak ettiği yere varmadan dönmeli son çıkıştan, 
Tabi ki bir şiir yazmayacaksa..
Tuz basılmadan yaralara;

Dökülmez tek bir hece,
Dökülmez dudaklardan tek bir dize..
Derin sancıların yoksa eğer,

Beylik laflar eder durursun!

Beton kaldırımlar,
Kaldırımlar da uyuyan hikayeler..
Gece çöktü mü şu şehre,
Sahipleri çıkar gökyüzünün,
Ay'a ışık olur kimisi..

Kimi yıldızları taşır omuzlarında..

İstanbul ise bu şehir asla uyku düşmez düşlere..

Kuru kuruya kurulmaz o hayaller,

Mehtaba bırakılır sırlar,

Her bir dalgayı sahiplenircesine anlatılır tüm sırlar..
Hep bu sahiplenme duygusundan yanmamış gibi başımız,

Dermanı gelmeyecek bilsek de,

Bile bile dillendirilir gün doğana kadar..

Bir öğrenemedik şu yoğurdu üfleyerek yemeği..

Canımız yansa da,

Katre katre olsa da..

Önüne gelene ait oldun durdun,

Kendinden çok Sevda'yı sevdin..
Sahi, söylesene adı neydi Sevda'nın?