Sevgi açlığı...

Özlem yok, hasret yok , aşk yok, saygı yok, sevgi yok, değer yok...

Acı yok, paylaşım yok, özveri yok, dayanışma yok...

Yalnızlıklar, kalabalıklara karışmış....

Kalabalıklarsa yalnızlıklara....

Kimse kimseyi dinlemiyor, anlamıyor...

Konuşacak, paylaşacak iki çift laf kalmamış...

Gülen yüzler, çocuklar aradım unuttuğum , yok...

Bayramlarda kapıyı çalan yok...

Şeker Bayramları çocuklarındır oysa, gelen yok...

Bayramlar, seyranlar tedavülden kalkmış, anlamlarını merak lugata bakan bile yok...

Açlığı, yoksulluğu anlayan, paylaşan yok....

Hastalandığında bir tas sıcak çorba getirecek bırakın komşuyu evlat yok...

Huzur evleri yaşlı, kimsesiz, sahipsiz yaşlılarla dolu...

Özenle, sevgiyle büyüttükleri çocukları ortalarda yok...

Ateş düştüğü yeri yakıyor, ateşi söndüren yok...

Dert çok, kaygı çok, acı çok ama tüm bunlara umut bir çift yürek yok...

Çığlık, çığlığa yalnızlıklar ama sesimizi duyan yok...

Cep telefonu sayısı nüfusun yarısı kadar ama arayan yok, soran yok...

Ne kapılar çalıyor ne de telefonlar....

Sevgiye aç yürekler ama uzanan bir tek el yok...