Sevgi Bezeği II

Nisanla gelen baharın
Hazineleri vardı kadının yüzünde.
Ateş çiçekleri âlev kusarken
Kirpikleriyle yön verip sanatına
Büyülü gözlerinin mirasıyla süsledi
Tutkuyla gülümseyen menekşeleri.

Haz dolu taze bir gelin gibi
En güzel elbisesini giyinmişti toprak.
Duvaklı doğanın tatlı ezgileri içinde,
Su ve kuş sesleri eşliğinde
Yemeklerini yediler, çaylarını içtiler
Gölgeden kanatlarını geren
Göletin kıyısındaki çınarın altında.

Güneş kokusu sinmiş güllerin
Bitişiğinde Homeros'tan, Safo'dan
Tragedya'nın âhlak ve erdeminden
Beytüllahim'in göğünden
Miraca yükseliş mucizesinden
Yemen cephesinden, Atatürk'ten
Kudüs'ün düşme nedenlerinden
Bahsettiler saatlerce.

Tülden örtüsünü toplamıştı güneş.
Göletin hülyalı suları dalgalandı
Kara geceliğini giydikten sonra
İsteksizce ayaklarını sürüyen
Akşamın puslu iskeleti yüzünden.

Az ileride yaşayanı belli olmayan
Geleceği ellerinden alınmış
Yarınları belirsiz çocuklar
Ölüm  oyunu oynuyorlardı
Göğün incileri altında

Eşsiz sohbet aşıklarıymış gibi
İnsan beyninin elsiz işçiliğinden
Ruhun kurduğu hayallerden
Suyun hafızasından
Nazım'dan, Neruda'dan bahsettiler.

Nasıl da geçip gitmişti zaman.
Tanyeri ağarmak üzereydi.
Şafağın ateşten gülleri açmadan
Kardan beyaz atını eğerleyip
Özgürlüğün o sonsuz güveniyle
Vedalaşıp ayrıldı kadın.
Göğe kanat vuran gül beyazlığı
Bir yıldız gibi akıp gidiyordu
Kaçışan bulutların arasından.

İlâhi duyguların etkisiyle
Uzun süre uyuyamadı adam.
Kadının zambaklar ışığı gözlerini
Alımlı birer ben gibi
Ömrünün bezeği yaptı.
Sonra da nemli ruhunu çıkarıp
Kutsal tenin dolunayına serdi
Ve kadının bengisu gözlerinde
Uykuya daldı.

Uyandığında kendine gelemedi.
Kısa süreli bir şaşkınlık geçirdi.
Başka bir âlemdeymiş gibi,
Hayal gücünün bir oyunuymuş gibi
Gülümsemesi yüzünde duruyordu.
Ve rüyasında at sürüyordu hâlâ
Kişneyen yıldızlar geçidine
Ve tanrısal yüceliğin kaynağına.