Sevgi nerede?

İnsanların en çok sorduğu ve cevabınıda bulmaya çalıştığı soru, sanırım bu son yıllarda. Sevgi nerede??????

Hepimiz sevgisizlikten, sevgiye uzaklaştığımız için ortaya çıkan akıl almaz olaylardan yakınıp durmuyor muyuz? İyide sevgiyi bulmaya neden kimse uğraşmıyor?

Tabi sevmek sevilmek gidipte pazardan, marketten bulupta alınacak bişeyde olmadığı için , hepimiz kolay olanı yani insanı değerlerimizi yitirmeyi seçiyoruz.

İnsanları sevmek çok mu zor?

Öncelikle biz sevginin ne olduğunu mu bilmiyoruz acaba? Biraz bunu anlatalım bence birbirimize...

Sevgi: Elimizden gelen en fazla anlayışla, en içten ve gerçek duygularımızla, çıkarlarımızı gözetmeden bişeyler paylaşabilmek degil midir? Eğer sevgiyi bu ölçütlerde algılayabilirsek bir hayvanı, bitkiyi ve en önemliside sevilmeyi en çok hakeden insanları büyük bir sevgi ile sevmez miyiz? Onlara en içten anlayışımızla yaklaşmaz mıyız?

Evet biz sevmenin ne demek olduğunu bilmiyoruz. Bilmedigimiz için de ''insanı sevmek çok mu zor? '' sorusunu sorup duruyoruz. Tabi ki çok zor oluyor işte o zamanda insanı sevmek. Çünkü hangimiz sevgiyi böyle tanımlayıp bu açıdan yaklaşabiliyoruz? Bence hiç birimiz, sevgiyi anlayıştan ve hoş görüden ibaret kabul etsek zaten ne bu ülkede ne aç ne de bir fakir kalır.İçimizdeki insan sevgisi böyle bişeyin olmasına izin vermez yani. Yanlış bişeyler yapmış insanlara bir tekmede biz vurmasak, sevgimizle yanında olsak o insanlarıda biraz daha doğruya yönelebilirler. (Tabi yönelmek isteyenler diye beliretmeden geçemiyeceğim)

Peki belki bu ithamlar çok ağır olmuştur diye de düşünüyorum yani, maden kimse sevgiyi bilmiyorsa, anlatılmaktan vazgeçilmeyen o aşk hikayeleri nerden çıktı? O zamanlar sevgi aşk vardı da şimdi mi yok yani.Böyle olduğunu zannetmiyorum ben hala öyle büyük sevgilerin var olduğuna da inanıyorum(gerek aşk adına duyulan sevgi, gerekse insan sevgisi). Birbirleri için her zorluğa katlanan sevgililer vardır bence hala da. Ama artık devir değişti sevgililer kavuşmak için dağları aşmıyor, çöllere düşmüyor teknoloji kullanılarak jestler yapılıyor candan çok sevilen sevgililere:).....

Benim zaten derdim burda başlıyor,bir kişiyi canımızdan çok sevebiliyoruz, ailemizide (gerçekten aile sevgisi almış olanlarımız tabi) canımızdan çok sevebiliyoruz, ama işin evin dışına çıkınca kimse kimseyi sevmiyor. Mahallenin bakkalı dükkanında oyalanınca surat sallıyor, taksici sanki müşteri değil taş taşıyor, işinizi görmesi gereken memur arkadaşalar bir bize sesli küfür etmedikleri kalıyor. Ne bu hallerimiz ya diyorum ben kendime o zaman, niye kimsenin yüzü gülmüyor, niye kimse biraz daha sabır ve anlayışla, saygıyla yaklaşmıyor birbirine ki....

İşte herkes birbirne bir gülümsemeyi çok görürken diyorum ben, en önemli görevde kalplerimize düşüyor, sadece sevgiliye duyulan, ailemize duyulan sevgiyi değil insanlara duyulan sevgiyide bize iyice hissettirmeli.

İşte belki o zaman biryerlerde saklanan sevgide kendini gösterirde ortaya çıkar. Bizde '' sevgi nerede? '' diye aramayız, çünkü zaten hep en yakınımızda olcaktır sevgi o zaman. Her baktığımızda annemizde, babamızda, karedeşlerimizde, sevgilimizde, bakkal amcada, taksici abide görünecektir gözümüze.......