Sevgi ve sevgisizlik…

Klasik tariftir. Allah insanı çamurdan yarattı. Biyoloji bilmi ilerledikçe çok önceleri tartışmasız kabul gören bu görüş etrafında giderek soru işaretleri beliriyor. Bence Allah insanı sevgisinden yarattı. Çamur dünyada oluşup dünyada kalan bir şey. Oysa sevgi paylaştıkça büyüyen çöl, bataklık ayırt etmeden her yerde büyüyebilen bir çiçek. Bir tatlı gülümseme ile çevreye yayılan sevgi enerjisi nelere kadir değildir ki. 

Sevgi ile her şeyin oluşturulabileceği kesin ama ya sevgisiz neler olur? 

UNUTMAYALIM Kİ…………
Sevgisiz zeka, bizi küstah yapar.
Sevgisiz adalet, bizi dizginsiz yapar.
Sevgisiz diplomasi, bizi iki yüzlü yapar.
Sevgisiz başarı, bizi kibirli yapar.
Sevgisiz zenginlik, bizi haris yapar.
Sevgisiz uysallık, bizi hizmetkâr yapar.
Sevgisiz yoksulluk, bizi mağrur, aksi yapar.
Sevgisiz güzellik, bizi gülünç yapar.
Sevgisiz kudret, bizi zorba, despot yapar.
Sevgisiz çalışma, bizi köle yapar.
Sevgisiz sadelik, bizi değersiz yapar.
Sevgisiz yasa, kural, bizi tutsak yapar.
Sevgisiz siyaset, bizi bencil yapar.
Sevgisiz inanç, bizi bağnaz yapar.
SEVGİSİZ HAYAT... ANLAMSIZDIR...... 

İzmir 2011-05-02