Sevgili dayıma karşı son görev

İçim çok rahat. Çünkü dayıma karşı son görevimi yerine getirip rahat edeceği istirahatgahına yerleştirdim.

Geçen yıl bu günler de hayatta hiç evlenmemiş dayım için sevgili eşim anneme dedi ki. “Dayı kendine bakamıyor. Ona ben bakmak istiyorum” demişti.

Ben de “Dayıcığım burada rahat değilsin halbuki bizim eve gelip rahat edersin, yıkanırsın, ben seni ölümüne kadar sana bakacağım, ne olur gel” demiştim. O da bu isteğimi kırmayıp geldi. Sağ olsun. Onunla birlikte son bir yılımızı beraber geçirdi. Hayatta bizden başka hiçbir dayanağı yoktu.

Geçtiğimiz Nisan ayında kalça kemiğini kırıncaya kadar gül gibi geçiniyorduk. 3 Nisan günü düşüp kalça kemiğini kırdık.

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=37539

Sonunda hastaneye gidip kalça kemiğine protez takıldı. Allah razı olsun İzmir Bozyaka SSK Hastanesi’nde Ortopedi servisinde görevli olan doktor ve hemşerilere. Ameliyatı başarılı geçmesine rağmen pek yürümek istemedi. Hava değişikliği yapalım dedik ve 20 Haziranda onu Didim Mavi şehir’e götürmeme rağmen yemekten kesildi.

3 Ağustos da geri döndük. Havalarında biraz sıcak olmasına rağmen son günlerde devamlı su istiyordu. Suyu verdiğimiz halde bir damla su içtikten sonra saatlerce öksürüp duruyordu. Bu geçtiğimiz Pazar günü eve doktor getirdim. Ama Doktor “Artık bizim yapabileceğimiz bir şey kalmadı” dedi. Giderken de serum taktı. O seruma devem ettik iki gün daha. Ama nafile ömrü yetmedi. Dün sabah kalktığımızda son nefesini vermiş öylesine yatıyordu.

Dün cenaze işleri ile koşuşturdum. Allah razı olsun Belediyedeki görevlilerden. Eve doktoru getirinceye kadar tüm işler tıkırında işledi. Yalnız Mezarlıklar Müdürlüğünde 40 YTL kadar bir ücret ödedim. Cenazeyi ikindide kaldıracağımız için saat 14:30 sularında yıkandı. Üzerinden de suyu dökerek vedalaştım kendisi ile. İkindi namazını müteakip Buca kabristanına rahat edeceği istirahatgahına defnettik.

Dün bu zor günümde beni yalnız bırakmayan dostlarımdan Allah razı olsun.