Sevgili emektar Editörlerim...

İnsanoğlu kadar nankör bir yaratık yoktur. Hergün, daha fazlasını ister... Yiyecek ister, içecek ister, modern yaşam ister... Modern yaşamın yok olmasını; hatta çağdışı yaşamı ister... Türban ister... Kurban ister... Kimi mini etek isterken kimi çarşaf ister... Bazıları çiğ köfte ister... Bazıları da İzmir Köfte... Kabak tatlısına bayılanlar vardır... Bir de kabağı görünce ayılanlar... Kimileri Eyfel Kulesi altında öpüşmeyi hayal eder... İster... Kimileri de kuytu bir mağarada koklaşmayı... Otomobil ister, görüntülü telefon, ön yıkamalı makine; 14 ayak buzdolabı ister... İnsanın isteklerini sıralamaya ne benim ömrüm yeter; ne de bilişim sektörünün... İstek dilekçelerini yan yana sıralasak Ekvatoru 24 kez dolaşır...

İnsan denen canavar değil midir ki, milyonlarca kuzuyu kesip yiyen; fokları canlı canlı öldüren; hava alanında, otobanda ''Deve''kesen... Milyonlarca ''Tavuk''katleden... Leoparların derilerini yüzen...

İsteklerimizi bencilce sıralarken, bizim dileklerimizi yerine getiren, bıkmadan usanmadan gece gündüz çalışarak bizlere hizmet eden geri planda gizli kahramanlarımız vardır. Onlar gerçekten büyük işlere imza atarlar; ama ortalıkta hiç görünmezler...

Örneğin: Tren makinistleri vardır. O devasa trenleri ve binlerce yolcuyu sevdiklerine ulaştırırken hiç ''Kasılarak''aramızda gezdikleri görülür mü? Görevlerini yapıp, son istasyona gelirler ve sessiz sedasız evlerine dönerler. Hiç birimiz de demeyiz ki: ''-Yahu makinist amca, ağabey... Ne iyi ettin de bizi memleketimize kavuşturdun gel seni bir öpeyim canım...'' Haksız mıyım...? Demeyiz... Ama, lokantada bize , ''Pilav üstü kuru fasulye''yi torpilli getiren ''Yeni yetme'' garsona iki kez teşekkür eder; bir de bahşiş veririz. Yalan diyen parmağını kaldırsın...

Eskiden, ''Şehirlerarası ''telefon bağlayan, kadife sesli santralcılar vardı.''-Allöö... Büyrün ef... Tammamm... Bağlıyacağım ef... ''O gizli kahramanların da yüzünü göremeden tarihe karıştılar...

Hava alanlarındaki ''Kule''görevlilerini de hiç gören olur mu...? Garibanlar, binlerce uçağı havada çarpıştırmadan cambazlık yaparlar da birimiz gidip teşekkür eder miyiz? Haksız mıyım? (Zorla onaylatma bölümü)

Gelelim sadete... Bizim Sevgili Editörlerimizi hiç gören oldu mu? Ekranın arkasında bir yerlerdeler; ama neredeler? Canım editörüm, kaç yaşındadır, boyu bosu nedir, tahsili nedir? Evli midir, bekar mıdır? Karnı aç mıdır, tok mudur? Hiç soranınız var mı? Hiç birimiz kalkıp da:'' Yahu Editörüme şuradan yarım ekmek arası bir döner; yanında bir ayran ısmarlayayım diyen var mı? Nerdeee o günler... Korkarım bayramlarda ellerini bile öpmeye giden öğrencileri, pardon Blog Yazarları yoktur... Hep isteriz: ''Yazımız onaylansın; bol yorum alalım... Falan, filan...''

Bendeniz, elli yıldır sınava girmiyordum. Blogda yazmaya başlayalı, her yazımda sınava giriyor gibiyim. Editörlerim, beni ''Ringe çıkacak boksör'' gibi maça yani ekrana hazırlıyorlar. Bıkmadan, usanmadan, sabırla...

Her türlü kaprislerime ''Hoşgörüyle katlanıyorlar'... Onlar benim, ''Sevgili öğretmenlerim...'' 24 Kasımda kabul ederlerse çiçek alıp ellerini öpmek istiyorum...

33 yıldır sınav kağıdı okuyorum. Okuduğum kağıtları toplasanız, iki TIR' doldurur... Yanyana getirseniz... Buradan Neptün Gezegenine ulaşır. (Fazla mı attım... ne...)Ama ben editörlerimin yanında bir hiçim... Binlerce Blog yazarı, yazı gönderiyor...

Aman Allahım...! Hayali bile uyku kaçırır... İmlasına, anlatımına, içeriğine, satır, paragraf düzenine bak... (İmla yazarken düzeltme işaretini koyamadığım gibi) Onları yayına hazırla... Vallahi zor... Çok zor meslek... Aldıkları para annelerinin sütü gibi helal... (İnşallah maişetleri iyidir)

Editörümden gelen ''BLOG Onayı'' yazısında, hep , yeniden doğmuş gibi oluyorum. Adam yerine konulmanın hazzını yaşıyorum... Hele, ''Editörümden Öneriler '' sayfasındaysam... Oh...! Tadından yenmez... Baş sayfada yazısı çıkınca sevinmeyen var mı ki?

Uzun lafın kısası: Her biri, gizli kahraman olan Editörlerimi çok seviyorum ve onların gelecek olan Ramazan Bayramlarını da şimdiden canı gönülden kutluyorum. İyi ki varsınız diyorum. (Daha fazlası yağcılığa girebilir)

-The End-