Sevgili mi? Sevdiğin mi?

Yıllardır süre gelen bir 14 Şubat sevdası bizimkisi. Aradı mı? Arayacak mı? Hatırladı mı? Hatırlayacak mı? Mesaj mı? Hediye mi? Liste uzar da gider. Farzet ki ses seda yok. Seni sevmiyor mu demek? Düşünmüyor, belki de önemsemiyor mu demek? Yıllar yılı böyle kurar dururuz kafamızda; Kapitalist amcanın 14 Şubat'ını. Sadece bir gün; o da bugün. Peki ya diğer şubat günlerinin başı kel mi? Hani o nisan akşamlarının? Bir de ağustos var tabii. Eylülü, kasımı, martı heba etmeyelim amma. Ah bu Müslümanlar ne yapsalar yaranamıyor şu Batı'ya. 1 Ocak kutluyoruz olmuyor, 14 Şubat olmuyor, anneler günü, babalar günü, yakışıklılar günü, kadınlar günü... Olmadı, olmuyor, olmayacak. Hepsi birer sevgili aslında: habibi misali, en sevgili misali. Peki bunu tek bir güne mi yoksa her güne mi neşretmeli? 14 Şubat'ta beklentileri arttırmayalım da ne yapalım dediğinizi duyar gibiyim. Benim kıssadan hissem şöyle müsadenizle:

 

Sevenin sadece 14 Şubat'ı değil; yazı olur, kışı olur, bir de o en güzel baharı. Hediyesi, çiçeği, böceği değil; merhameti, hissiyatı, düşüncesi, gönlü, kalbi olur. Bir de arada göz kırpan sitemi, nazı, rızası. 15 Şubat sabahı kapanan ve unutulan bir sayfası değil, ömrü boyunca açık kalacak defteri. Müslüman'ın sevgilisi olmaz azizim, sevdiği olur.

 

Sevdiklerinize, sevdiğinize adayacağınız günler kutlu olsun. Selametle. 

 

 

 

İlknur Şimşek / İstanbul