Sevgisi kış güneşine benzeyen insanlar var!

Kışın dondurucu soğuklarında güneşli, pırıl pırıl bir güneş ışığı görünce atıveririz kendimizi dışarıya. Güneş' in parlaklığı bile içimizi ısıtır da ince bir şeyler alırız üstümüze de. Dışarı çıktığımızda ise yanıldığımızı anlar ve pişman oluruz. Aslında pencereden içeri vuran güneş ışığının vücudumuzu hiç ısıtmadığını, aksine soğuğun içimize işlediğini hissederiz. Birden içimizdeki enerji de yerini yorgunluğa, hayal kırıklığına bırakır.

 

Bazı insanların sevgileri de tıpkı kış güneşi gibi! Evet, bazı insanları tanımaya değer diye düşünürsünüz; daha çok sevmek, daha çok zaman ayırmak ve daha çok değer vermek istersiniz. Göründüğünün arkasında da bir derinliği olduğu hissine kapılırsınız. Ancak bu insanlarla duyguları paylaştığınızda ve birlikte bir yola çıktığınızda, yarı yolda kalacağınızı anlamanız çok da uzun vakit almaz.

 

Sevgisi kış güneşine benzeyen insanların sözleri, hissettirdikleri gerçek anlamda kalbinize dokunmaz. Bu insanlar hayallerinize dahil olmaktan korkarlar, sizinle içten kahkahalar atamadıkları gibi asla yanınızda ağlamazlar da. Kimi zaman daha çok konuşup, daha az hissettiklerini de fark edersiniz. Tıpkı güneşli havaya aldandığınızda yaşadığınıza benzer bir duygunun derinliklerinizde yayıldığını hissedersiniz. Hayal kırıklığı, boşluk duygusu…

 

Sevgisi kış güneşine benzeyen insanlar var! Uzaktan bakınca içinizi ısıtacağını, hayatınızı değiştireceğini düşünürsünüz de sadece yolda kalmışlık duygusunu hissettirmeyi bilirler..