Sevgiye dokunmak

Dokunun...dokunmaktan korkmayın ne olur. İnsan insana dokunmalı, sevdiğini söyleyebilmeli. Bir insanın insana yaptığı en büyük ihanet nedir bilirmisiniz? Ona onu sevdiğinizi söylememekir.

Dokunma üzerine neler ifade edilebilir, neler söylenebilir...aslında çok şey....en çok da sevgi.

Bir öğretmen düşünün...öğrenci ona yaptığı ödevi gösteriyor ve öğretmen öğrencinin başını okşuyor veya sırtını sıvazlıyor...bu o öğrenciye çok büyük bir cesaret verir, güçlendirir, heveslendirir değil mi?

Anne kollarını düşününü...bir bebek...anne dokunuşları ile nasılda kendinden geçer, rahatlar. Ağlayan bir bebeği susturmanın en kolay yoludur anne kucağı, anne dokunması, ten teması...

Ve bir kadın ve bir erkek...yaşadıkları, hissettikleri duyguları saklayamazlar dokunurken, gizleyemezler, yalan söyleyemezler birbirlerine dokunurken...

Etrafımızdaki diğer canlıları, hayvanları düşünün...atlar, kediler, köpekler bile kendilerine sevgiyle dokunulduğunu bilirler, sakinleşirler, kıvrılıverirler elimizin altında...Ya çiçekler...en çok da onlar hissederler sevildiklerini. Onlar da bilirler sevildiklerini, anlarlar, daha bir coşkuyla açarlar, büyürler.

Dokunmak gibi çok ama çok anlamlı bir olguya sahipken neden onu en anlamlı şekliyle kullanmıyoruzki veya kullanamıyoruz?

Yaşam o kadar kısa ki dostlar. hayat çıkış ve inişlerden ibarettir. Her geçen gün sona bir gün daha yaklaşıyoruz ve yaklaştığımız son, bize ne kadar yakın, ne kadar uzak bilemiyoruz. O nedenle yaşadığımız her güne, her dakikaya sıkı sıkı sarılıp, hakkını vermeliyiz yaşadığımız anların. Ertelemeyin sevgilerinizi, hayatınızı...Sevgiye dokunun...Sevginize dokunun. Her ne şekliyle olursa olsun yaşamak güzel, sevgi güzel, çalıntı sevdalar güzel.

Yüzünüzden mutlu tebessüm, yüreğinizden sevgi hiç eksilmesin.

Sevgiyle kalın.