Sevme beni, sevmiyorum seni...

Sevgi, aşk, özlem ne kadarda güzel kelimeler. Duyduğumuz zaman içimizi kıpır kıpır eden yokluğunda insana ne yapacağı belli olmayan duygu değilmidir aşk, sevgi.

İnsan sevdiği zaman ne yapacağını bilemez, sevmek en güzel şeydir en güzel yaşlarda onu içinde hissettiğin zaman heyecanlandığın hatta heyecandan tir tir titrediğin... Hep onunla olmak isterken ondan uzak olduğun gizli gizli telefonda konuşurken yakalanmamak için kısık sesle konuştuğun, onunla buluşmak için bin bir türlü bahaneler uydurduğun ama yanına gittiğin zaman herşeyi bir anda unutup sadece onun dünyasında yaşamak.

Peki ya yaşayamadıklarımız yada yaşatamadıklarımız, bir başkasının bize yaptıklarını bir başkasına iki katını yaptığımız. Evet neyden bahsettiğimi anladınız sanırım sevipte sevilememek özlediğin insanın bir başkasını özlemesi ah ne tuhaftır seni seveni gözün görmezde sevmeyenin peşinden hep koşmusuzdur.

Biz değil miyiz bizi seven birinin omzunda bir başkası için ağlayan,
Biz değil miyiz hayattaki gelip gitmeler yüzünden hep engellere takılan,
Biz değil miyiz neden? neden ? deyip sabahlara kadar ağlayan,

Ve sonra geçip karşısına Sevme beni, Sevmiyorum sevemiyorum seni diyen...

Ah aşk ah sen değilmisin canları yakan, sensin peşinden sürükleyip uçurumun kenarında bırakan, ama yinede AŞK SIN SEN HEP İSTENENSİN, YAŞANAN EN GÜZEL DUYGU YAŞATILAN EN ACI ŞEYSİN.

GÜZELSİN SEN BİR GÜL GİBİ KOKLANIP ATILIYORSUN SOLUYORSUN VE TEKRAR BÜYÜYORSUN.

HAYAT SENİNLE GÜZELLEŞİYOR KİMİLERİ SIRF SENİN İÇİN YAŞIYOR.

HEYYY AŞK SANA SESLENİYORUM KİMSEYİ SENSİZ BIRAKMA..

HEP AŞKLA HEP SEVGİYLE KALIN...