Sığınak

Bu ara çalmayın kapımı açamam
Koluna yetişmiyor boyum.
Dışarısı toz duman korkuyorum,
Tek sığındığım yer çocukluğum...

Şarkılar söylüyorum kuşlarla
Yanmamış ormanların koynunda uyuyorum.
Sakın çalmayın kapımı açamam
Dışarıda fırtınalar kopuyor duyuyorum...

İnsanlar büyümüş, dertler kocaman
Sığınağımda hırsı, kavgayı unutuyorum
Çalmayın kapımı beni affedin
Bırakın ne olur bende kalsın çocukluğum...

Aylar evvel bu şiiri yayınlamış, bir kaç gün sonra kaldırmıştım. Şimdi çocukluklarını bile yaşayamayanları gördükçe ve insanın insana yaptıkları karşısında içimdeki çocuk isyanlarda.