Şiir karın doyurmazmış…

Şiir Karın Doyurmazmış…

“Şiir karın doyurmazmış” buyurdu hazretleri…
Sen dinleme..
Sen çorba iç, pırasa ye, ot ye..
Hatta zıkkımın pekini ye…

Bizim şiirimiz, senin karnına girmez…
Bizim gönül sızımız, seninle dinmez
Bizde olan gönül, sende,
Sende olan işkembe bizde bulunmaz…

Seninle benzerliğimiz, karından ibaret.
Onu da farklı şekillerde kandırırız.
Sen doldurursun, biz doyururuz…

Midemizden önce yer veririz gönül açlığımıza.
Gerektiğinde diyet yaptırırız da midemize,
Yakıştırmayız perhiz yapmayı gönlümüze...

İki satır yazamazsın,
İki satır okuyamazsın…
Yazanı, okuyanı da karın doyurmayan iş yapandan sayarsın.
İşkembenin gözleriyle düşüneceksen ne işin var bizim pazarımızda...

Bizim pazarımızda gönüller alınır, gönüller verilir…
Bizim ticaret garip gelir sana,
Ne pazarlıklar edilir, ne dünyalıklar dilenir
Burada ancak duygular serilir...

Biz sevgi alır, sevgi veririz…
Gönül alır, gönül yaparız.
Hatta gerektiğinde, gönül koyarız…
Bunları da kalbimizle,
Sevgimizle yaparız…
Şirdenle, börkenekle, kırkbayırla değil...

Biz dostlar pazarında tezgâhımız var....
Gönlümüzü açar,
Sözümüzü satarız…
Şiirimiz, sözümüz,
İşvemizdir bizim...
Yazımız gönlümüz,
Nazımızdır bizim…
Sözümüzü dostlar için söyler,
Dostlardan dinler,
Dostlarla paylaşırız.

Sen gelme pazarımıza...
Burada domates, patates satılmaz.
Bizim gönül terazimizde,
Senin ağırlığın tartılmaz...
Sana göre biz anlamsız işler yapanlarız
Yaptığımız işle ne malı götürür,
Ne de onu bunu kucaklarız...

Zorlama kendini,
Okumaya yazmaya çabalama, yakışmazsın
Nazik olmaya çalışsan da,
Sen kenarın dilberisin,
Nazenin olamazsın...

Okuma şiirimizi,
Senin için ıslık yerine geçmez.
Bizim dediklerimizle sana,
Yalaktan su içirilmez..

Ohhh beee… rahatladım… (çok kızmıştım)

Selam olsun okuyanlara, yazanlara.
Selam olsun şiirine, yazısına gönlünü koyanlara.
Sitem dahi hoş gelir bize, dosttan olduktan sonra.
Selam olsun dikenin yanına gül koyanlara...

Haaa durrr... bir de Hayyam’a söyleyeyim de gör gününü…

“Seni yorgun katır,
Hala bu kalleş çöldesin,
Sırtında bunca yük,
Yürü bakalım hala nerdesin…”

Hadi bakalım,
Biz şiir yazar, atarız gönlümüzün ağırlıklarını…
Ya sen yük hammalı,
Taşı bakalım sırtında dünyalıklarını...!

Seni yük hamalı seni,
Bakmazsın sırtında taşıdıklarına
Bir de laf edersin,
Bizim gönülden yazdıklarımıza.

Bitmediii… öyle kolay kurtulmaca yoook...

“Sen içmiyorsan, içenleri kınama bari,
Bırak aldatmacayı, iki yüzlülükleri,
Şarap içmem diye övünüyorsun, ama,
Yediğin haltlar yanında şarap nedir ki?”

Gördün mü...!

Sen yazmıyorsan,
Yazanlara söz atma bari,
Yediğin haltlar yanında,
Bizim şiirler ne kalı ki...