Şimşiri Zen

'Vaktiyle işgüzar bir adam varmış. Çalışmak hususunda kusuru olmadığı halde kazancı bir türlü masrafına yetişmediğinden gayet yoksulmuş. Günün birinde bu adamın bir oğlu olmuş. Çocuğun doğmasıyla beraber eve bereket yağmış. Gün gelmiş, adamcağızın geliri evin masrafını gayet de iyi karşılar hale gelmiş. Yavaş yavaş varlıklı bir adama bile dönüşmüş.

Çocuk, daha pek küçük bir yaşta iken kılıç çekmek, ok atmak gibi mevzulara pek bir heves gösteriyormuş. Mektebten sık sık kaçmaya, bütün vaktini bu işlere ayırır olmuş.

Ergenlik çağına ulaştığında baba, oğlunu evermek istemiş.Oğul, rıza göstermekle beraber alacağı kızı kendisi seçmek, bütün düğün masraflarını kendi kesesinden vermek şartını ileri sürmüş. Bunun üzerine baba; '' A oğul, sende para ne gezer?'' deyince oğul yerinden fırlamış. Duvarda asılı kılıcı babasına işaret ederek ''Baba, baba'' demiş. ''Benim evleneceğim gelin, öyle sıradan bir gelin olmayacak, 'sultan gelin' olacaktır. Böyle gelin ise para-pul ile gelmez. Ancak kılıç ile gelir.''

Delikanlı istek ve iradesini böyle dile getirmiş, ancak bu şartla evlenebileceğini söylemiş.
Vakıa baba, oğlunu böyle tehlikeli bir maceradan vazgeçirmek için bin dereden su getirmişse de genç Şimşiri Zen'i asla ikna edememiş. Nihayet, delikanlı azmi sayesinde gücün padişahı olduğunu babasına göstermiş.'*

*Bu masal, Hintli filozof Beydeba'nın 'Kelile ve Dimne' eserinden alıntılanmıştır. Masalın orjinal adı 'Zorlu Evlad'dır.