Sınıf öğretmeni adayı

Herkese Merhaba

Aslında bir hoşgeldiniz nasıl denir bilmiyorum. Çünkü ben gelecek kaygısı olan bir sınıf öğretmeni adayıyım. Biliyor musunuz benim gibi kaç tane öğretmen adayı bekliyor. Acaba kaç kişi biliyor bunu aranızdan? Ben size söyleyeyim tam 200, 000 öğretmen adayı. Milletvekilleri bile ilkokul mezunlarından olabilen bir ülkede işsiz bir gençliğiz.

Hepimiz hayatının 15 yılını eğitme harcamış bu uğurda ne paralar dökmüş ne emekler harcamış ve ne sınavlara girmiş kişileriz. Fakat sonunda ne var kocaman bir hiç ne yapabiliriz değil mi? Herkes böyle düşünüyor kısmet diyoruz olmadı ne yapalım diyoruz. Peki bu sözler bir üniversite bitirmiş hemde öğretmen olmaya aday kişilere yakışır mı? Cheguevera(Che) ne güzel demiş ama "rüyanı unutma" diye. Benim en büyük rüyam öğretmen olmak ve ülkeme faydalı olmak değil miydi? Ne yapabilirim dedim derdimi herkeslere duyurmak için ve her yerde sorunumu anlatmaya başladım. Nasıl mı? Tüm arkadaşlarıma derdimi anlatarak tüm yazarları mail bombardımanına tutarak. Çünkü bi yerden başlamak gerekiyordu bu mücadeleye. Belki anarşist denecekti belki de komünist ama bizler hakkımızı arıyoruz sadece. Amacımız sesimi bir kişi bile olsa duyurarak böyle bir kalabalığın varlığına dikkat çekebilmek.

Bizlerin varlığı acaba kaç kişiyi ilgilendiriyordu? Ben sorunun cevabını bulamadım bizler giderek büyümekte olan bu sorun yumağı içerisinde kayıp olduk. Bu sayıya her yıl yeni bir 25.000 kişi eklendiğini bilen varmı? Sonuçta 10 yıl sonra bu alımlar doğrultusunda işsiz öğretmen adayı 500, 000 kişiye dayanacak. Peki bu durumun sonuçları neler olacak kim bunu kestirebilir ki. İşsizlik azaldı diye çığırtkanlıklar yapılırken bu sayıya bir de 500, 000 kişinin daha ekleneceğini düşünmek bile istemiyorum.

Bu kadar insana aş, iş sağlamak mümkün olabilecek mi acaba. Peki bu kadar insanın yaşı artık 25'li yaşlarını geçti ve bu kadar insanın geleceğe dair en ufak bir umudu bile yokken bu sorunu görmezden gelen halkımıza ve devletimize saygılarımı sunarım.

Size ünlü bir yazarımızın, bir şiiri ile veda etmek istiyorum. Bu şiir Orhan Veli Kanık dan.

PAZAR AKŞAMLARI

Şimdi kılıksızım, fakat
Borçlarımı ödedikten sonra
İhtimal bir kat da yeni esvabım olacak
Ve ihtimal sen
Yine beni sevmeyeceksin.

Bununla beraber pazar akşamları
Sizin mahalleden geçerken
Süslenmiş olarak
Zannediyor musun ki ben de sana
Şimdiki kadar kıymet vereceğim?