Siyah süt, beyaz erkek...

Son romanında Elif Şafak, yazarlık ve kadınlık çatışmasını işlemiş..

Roman bir bakıma, dünyada ve ülkemizdeki kadın yazarların, anne-kadın ve yazar-kadın açmazlarını inceleyen tarihçe ya da "antoloji" olmuş..

İçindeki çatışma ögelerini karekterize eden Elif Şafak, onlara isimlerde vermiş; Sinik Entel Hanım, Hırs Nefs Hanım, Anaç Sütlaç Hanım gibi....

Aslında "erkek egemen" bir toplumda(dahası dünyada) kadın yazar olmanın zorluklarına bizi ikna etmeye çalışıyor yazar..

Hem kadına verilen sosyal görev ve hem de kadın doğasının yazarlığı güçleştiren yönlerini vurgulamış Elif Şafak..

Ancak, işin "okur" boyutunu pek dikkata almamış..

"Siyah Süt"ü okudum. Ama bir erkek olarak, beni ilgilendiren, cezbeden bir yönünü de bulamadım. Roman yukarda da söylediğim gibi, kadınların annelik ve yazarlık arasındaki çelişkilerini, çatışmalarını işliyor..

Ama fatura yine erkek egemenliğine kesiliyor..Oysa, kadın yazarlığın zorluklarından bahsedenler, ne kadar kadın okur var, bunu hesap etmelililer.

Yani siz bir kadınsınız ve kadınsı konuları yazıyorsunuz..Peki ülkenizdeki kadın "okur" sayısı nedir.. Ya da ülkenizdeki kadınların ne kadarı "okur" durumundadır.

Elif Şafak, aslında "ılımlı" bir yol tutmuş.. Çıkışlarını ve "sancı" larını incitmeyecek dozda kullanmış. Hem, belli bir inançla, hem sosyal yapıya fazla zıt düşmeden, hem yazarlık kimliğini koruyarak ve hem de kadınlığı ihmal etmeyen bir "öneri" sunmuş bir bakıma...

Yazmak bizatihi kendisi zor bir iştir. Kadınlar için daha da zor olabilir.. Ancak, bu zorluk "kadınlığın" doğasından var olan "annelik"le aynı zeminde buluşursa, taşınması zor bir ağırlık oluşturabilir.

Öldükten sonrasına bir "eser" bırakmak, bir tür "ölümsüzlüğü" yakalamak arzusu kadınlar için de gerçerlidir elbet..Ancak, çocuk doğurmak ve onu güzelce yetiştirmek de az bir şey değildir, ölümsüzlük adına...!