Size de oluyor mu?

Böyle küçücük bir an, aslında sabır gösterdiğiniz onca şeyi kıyasladığınızda göze batmayacak ufacık bir üzüntü, bardaktaki son damla, bu şehirdeki göğüs gerdiğiniz herşeyi yıkarcasına, tüm direncinizi, inancınızı sıfırlatıp sabrınızı taşırıp, çekip gitme herşeyi bırakma isteği doğuruyor mu?

Direncimi sıfırlatan şeyler listesi yapmaya karar verdim önce, onları çıkaracaktım ben kalacaktım:)

Çıkardıkça biyonikleştiğimi hissettim...

Neler miydi onlar..?

Mesela dostunuza ihtiyacınız olduğunda ve bunu samimiyetle söylediğiniz bir an onun bunu anlamaması, umursamaması...:(( belki onun da kafası bulanıktır ama işte zor anlar..insana kendini değersiz hissettiriyor...

Sevgilinizin, özene bezene hazırlandığınız ve bu koşuşturmaca da sabırsızlıkla beklediğiniz buluşmayı, iş için ya da herhangi bir sebepten iptal etmesi...tabi napıyorduk? sıkmıyorduk boğmuyorduk değil mi ablası güzel, güzel sevecektik hani daha anlayışlı olacaktık???Ama işte anla yani ihtiyacım var sana!! gel de ikna et hadi kendini :(

Bakıp büyüttüğünüz minnoş kedinizin o gün size terso yapması: ne bileyim kendince o da size trip atıyordur herhalde, benimle az ilgileniyorsun, çok şarttı bu mamayı değiştirdin, neden beni dün kaşımadın, başka bir kediye yemek mi verdin sen:)) diyordur belki.. Minnoş kedimin bile şefkatine ihtiyacım oluyor benim, onun pıtı pıtı koşuşu, mırlayışı içimdeki tüm gün kaskatı kesmiş buzlarımı eritebiliyor..

Spor yapıyor olmanıza rağmen son bir ay da kilo vermediğinizi fark etmek :) ne ara tatlıyı fazla kaçırmıştım ki ben?!:)

Daha dirençli olmak için ne yapayım yani bunları mı çıkartayım hayatımdan? Çıkarsam beni oluşturan parçalar gidiyor...

En başta da söylediğim gibi, çözümü bulmuş değilim, arıyorum, belki de yoktur çözümü, aramaktır mesele...