Şizofren bir aşkın kâbusu mu?

Geride kalan bir mum gibi  beni eriten beni boş bir heves mi idi kandığım.

Ne elim bir hasretmiş uzun kış gecelerinde sessizliğin var yüzü ile yandığım

Ne de kelimelerin sonsuz bilmecesinde acısı ile kıvrandığım

Hissettiğim nefret nede buza çalan yüreğimin sesi ile kandığım

Çözemediğim, hazin bir yalnızlığın beton yığınları gibi üstüme çöken

Hasret türkülerimi  idi yandığım

Kayıp bedenimin tümü muammalarla tarifsiz bir örtüye bürünmüş çığlığı mı idi

 Böylesine derin hıçkırıklarla ağlayışım

Söyleyin geceler çekinmeyin gizli saklı ne varsa söyleyin bana

Feda ettiklerimin bedelini titreyişimin

Buza çalan ruhumun bedenimin algıladığı

Şizofren bir aşkımıdır böylesine yıllardır beklediğim

İnciye dönüsün diye sevdiğim yârin terk edişinin

Acısının bekleyişimin karşılığı sonsuz bir hiçlik mi idi özlediğim

Koca bir yalan mı parıldayan sevgi dünyasında

Sesim soluğum olsun diye bekleyişimde mi yalan,

Duygu köprüsünde aşkımıza bize dair ne varsa

Sevişirken parmak uçlarımda hissedişim de mi bana acı ile kalan.

Bu gördüğüm şizofren bir aşkın kâbusumu söyleyin zamanlar

Kâbusmuş demeyin şizofren aşk demeyin

Öldürmeyin beni, Rüya deyin hiç olmazsa

 MEHMET ALUÇ

ANKARA-SİNCAN