Şizofreni

Ben bir şizofreni hastasıyım. Beş yıldır düzenli olarak tedavi görmekteyim. Ateşin düştüğü yerdeyim. İlk olarak hastalığımı duyduğumda çok korkmuş ve yaşamımın uyku ile ilaçlardan ibaret olduğunu düşünmeye başlamıştım. O sıralarda Felsefe bölümü dördüncü sınıftaydım. Kaydımı dondurdum ama yeniden üniversiteye dönebileceğime inanmıyordum. Hayat buraya kadarmış diye düşündüm.

Psikiyatristime kızarak sorduğumu hatırlıyorum ben şizofren miyim diye, o ise bana neden böyle düşündün diye sormuştu. Ben de gerçek olmayan şeyleri gerçek zannediyorum demiştim. Şizofreninin ,insanın duygu,düşünce ve davranışlarında önemli değişikliklere sebep olan bir beyin rahatsızlığı olduğunu daha sonra öğrenecektim. Şizofrenide gerçek ile gerçek olmayanın ayırt edilemediği atak dönemleri oluyor. Düzenli olarak tedaviye (ilaç ve psikoterapi) devam edilirse bu atakların yaşanması da azalıyor. Tedaviye rağmen de ataklar yaşanabiliyor.Ben de zaman zaman ataklar yaşıyorum. Bir yazımda korkmuyorum artık mücadele etmekten demiştim. Gerçekten korkmuyorum çünkü beni çok seven bir ailem, her zaman yanımda olan ve bana yaşama sevinci veren bir sevgilim ve beni yazmaya teşvik eden, ataklarımı en az üzüntüyle atlatmamı sağlayan bir psikiyatristim var.

Sevdiğim insanlar ve sevdiğim işler sayesinde üniversiteyi bitirdim hatta yüksek lisans yaptım. Şizofreninin yaşamaya, dolu dolu yaşamaya engel olmadığını gördüm. Şizofreni ile ilgili toplumda önyargılar var. Şizofreni hastası saldırgandır ya da şizoferni hastası çalışamaz gibi. Bunların yanlışlığını gösteren birçok örnek olmasına rağmen nedense şizofreni olumsuz örneklerle tanıtılmaya devam ediyor. Şizofreni ile ilgili damgalamanın ortadan kalkması için Şizofreni dernekleri çeşitli çalışmalar yapmakta. Ben de Ankara Şizofreni Hastaları ve Yakınları Dayanışma Derneği üyesiyim. Derneğimiz Damgalamaya Karşı Sanat sergileriyle dernekte yapılan çalışmaları sergileme olanağı buluyor. Ayrıca dernekte senelerdir mesleğini yürüten arkadaşlarım var.

Şizofreni bence yaratıcılığı besleyen bir süreç aynı zamanda. Daha farklı bakış açıları kazandırıyor insana. Şu anda yazılar yazıyorum, yağlı boya resim yapıyorum ve fotoğraf çekiyorum. Hepsiyle de amatör olarak uğraşıyorum. Amatör ya da profosyonel olmak önemli değil gibi geliyor bana çünkü ben bu yaptıklarımla mutluyum ve hayata katılıyorum. Oturup beklemiyorum,durup izlemiyorum, yürüyorum... Mutlu ve üretken olduktan sonra da şizofren olmanın korkulacak bir şey olmadığını görüyorum.