Son mektup

Canım karıcım nasılsın, durumun nasıl dün seni gördüm rüyamda doğum sancıların tutmuş seni hastaneye kaldırıyorlar ama ben sana uzaktan bakıyorum bağırıyorum sesimi duyuramıyorum... Uyandım kan ter içinde zaten nöbet saatimde gelmiş üzerimi giyindim nöbete gittim... Aklımda hep sen vardın nöbet tutarken bebeğimiz vardı az kaldı gülüm az kaldı 15 gün sonra ordayım Allah izin verirse temelli... Bir daha ayrılmak yok... Çok özledim seni, annemi kardeşim Hülya’ yı... Bebek odasını hazırlıyoruz demişsin mektubunda, ne olur yarım bırak ben gelince birlikte hazırlayalım benimde kokum sinsin oğlumun yastığına, yorganına... Düşünüyorum bir isim bulamıyorum, sen buldun mu?.. Bana gelince söyle bulduğun ismi oldu mu?.. Canım benim, canım Aysel’ im çocuğumun annesi evimin kadını ne olur beni düşünüp de üzme kendini... Buralar karışık diyenlere inanma sen hiç de öyle değil abartıyorlar... Sen takma kafana, sen bebeğimizi düşün 20 gün sonra kucağında olacak çocuğumuzu düşün...

Mektup böyle uzar gider, Mehmet mektubu yazdıktan 1 gün sonra şehit olur... Cenazesi gelir memleketine... Mektubu postaya verememiştir mektup cebinden çıkar kan olmuş mektup verilir eşine... Aradan 6 ay geçer eşi Aysel kağıda döker içindeki acıyı... Mehmet, Memed’ im her an şu kapıdan çıkıp geleceksin gibi yoluna bakıyorum... Sen kapıyı çalacaksın, ben hoşgeldin hayatım diye açacağım kapıyı hemen oğlunu sevmeye gideceksin ben sofrayı kuracağım... Hep bunları hayal ediyorum... Mehmet, oğlumuz 6 aylık oldu yavaş yavaş büyüyor... Biliyorum sen görüyorsun bizi oğlumuzun adı Mehmet senin adın olsun istedim... Bi görsen gülüşü sen, elleri sen, gözleri sen... Bazen bakamıyorum yüzüne yüzün canlanıyor gözlerimde... Çok özledim seni o günü hatırlamak bile istemiyorum... Senin ölüm haberin geldi benim doğum sancılarım tuttu... Seni cenaze arabasına koydular beni ambulansla hastaneye taşıdılar... Şimdi oğlun büyüyecek... Onun hiç babası olmayacak, ilk sevdiği kızı kime anlatacak, kiminle maça gidecek...

Mektup böyle sürüyor... Ben yorum yapmıyorum... Yorumu sizlere bırakıyorum...