Sorumsuzluk

Bu akşam izlediğim iki ayrı maç için yorumda bulunmak istedim. Ama birinci maçla ilgili ne yazabilirim onu düşünüyorum. Bir tarafta hiçbir amacı olmayan bir takım yarı finale gelmiş ama 'Sanki niye geldim" diyor.

Öbür tarafta ise üç büyüklerden biri 20 küsür yıldır alamadığı bir kupayı istiyor. İyi, hoş, güzel istiyor da oynadığı futbol hiç de öyle istiyormuş gibi durmuyor. 2 hata 2 gol bakıyorsunuz maç bitiyor.

Binlerce kişi ne için gelmiş; Bunun için mi?, Yazık değil mi seyirciye? Belki bir çoğu son parasını vermiş de gelmiş bu maça sırf takımını izlemek, alkışlamak ve takımına destek olmanın keyfini sürmek için...

Peki mutlu oldu mu seyirci dersiniz. Cevabı "Kocaman bir hayır" Peki bu maçı oynayanlar gönül rahatlığı ile uyuyabilecekler mi? Görevlerini yaptılar mı? Hayır bence yapmadılar.

Ama yine de rahat rahat uyuyacaklar. Çünkü onlarda öyle bir sorumluluk yok ben olsam onların hiçbirini bu takımın kapısından içeri sokmam bırak milyonlar vermeyi, içeri bile almam.

Ama ne yapacaksınız alanlar alıyor, hani derler ya “Koyunun Olmadığı Yerde Keçiye Abdurahman Çelebi” derlermiş işte aynen böyle futbolcunun olmadığı yerde bunlara futbolcu diyorlar.

Sonra başka bir maç başlıyor onu izlemeye başlıyorum. Aradaki fark dakikalar geçtikçe iyice açılıyor ve fark büyüyor 72 dakika gol gelmiyor ama mücadele bitmiyor. Son dakikaya kadar gol arayan bir takım ve 2 gol buluyor. Ama nasıl bir mücadele sonucunda öyle basit hatalardan değil.

“İki maç arasında bu kadar uçurum olabilir mi?” oluyor işte neden? Biri sorumsuz, biri ise sorumluluk sahibi işte bütün fark burada.

Birinin seyirciye ve kendisine saygısı var. Diğerinin ise yok ve bu saygısızlığı sonucunda gördüğü bir ceza da olmadığı için bu böyle gider.

Ayrıca bu takımlar günlük başarı değil istikrarlı başarı istiyorlar. Biz ise 2 maç kazanınca hemen havalara girip en büyük biziz nidaları atıyoruz. Halbuki daha hiçbir başarı yok başarının ne olduğunu anlamak için istikrar için savaşan takımlara bakmamız lazım, bunun için de “Duygularımızla Değil, Aklımızla Düşünmeliyiz”.