Sorunlar karşısında "elimde değil" modasından kurtulmamız gerekiyor.

Bayramlar güzel geçer.

Gerçi bu bayram şehitlerimiz nedeniyle buruk geçti.

Geçen hafta blogdaki ağırlıklı konu buydu. .

Bayramda, eski çocukluk bayramlarımızı da hatırladık.

Blogcu arkadaşlar birbirinin bayramlarını kutladılar.

Arkadaşımın biri, "stilwater'in bayramını kutlayamadım” diye üzülmüş.

Sonra ben çıktım messengerde karşısına, “Telepatinin gücü bu olmalı.”dedi.

Demek ki zaman zaman birbirimizi düşünür hale geldik. Zaten Milliyet Blog olarak büyük bir aile gibi olduk.

Katkısı olanlara çok teşekkürler tekrar.

Hayat her zaman bayram tadında geçmez ama, zaman zaman mutsuz olduğumuz anlar da olur.

Mutsuz, huzursuz ve sinirli olmak için pek çok nedenlerimizi vardır. Hiçbir şey nedensiz olmaz.

İnsan bu sebeplerin ortadan kalkmasını ister ve beklentiye de girer. Ama bazen bu sebeplerin ortadan kaldırılması için çaba göstermemiz gerekir. Kendi kendine bırakırsak, zamana bırakırsak her zaman sorunlar çözülmez. Yani sorun yaşanır ama sorun çözmek için uğraşmak gerekir.

Hayatta her zaman sorunlar olacaktır. Her sorunda bize bir şeyler öğretir aslında. Bize sorun gelen bir durum başkasına sorun gelmeyebilir.

Düşünce yapısı her insanda farklıdır. Bizim, kendimiz ya da sevdiklerimiz için yaptığımız iyi bir şey, başka birileri için "kötülük" olabilir. Hatta iyilik olacağını düşündüğümüz herhangi bir davranışımız, karşımızdaki tarafından hiç de hoş karşılanmayabilir veya aksi bizim için geçerli olabilir. Dediğim gibi insanların farklı düşünme yapıları vardır.

Hayatta sorun çözmeyi sevmesek de, yakınmayı severiz. En kolay yaptığımız da budur zaten. Blogculara şunu sormak istiyorum. Yakınmanın sorunların çözümü açısından işe yarar bir yöntem olduğunu gören, bilen var mı?

Televizyonlardaki olur olmaz magazin haberleri, ardı arkası kesilmeyen diziler, beynimizi köreltiyor. Dizlerden dolayı ne komşuluğa gidiyoruz, ne dışarı çıkıp gezebiliyoruz, ne de eve gelen misafirle yeterince ilgilenebiliyoruz. Sonra da sıkıntılara giriyoruz.

Çözüm ne?

Düşünmek, sorular sormak, cevaplarını öğrenmek için çaba harcamak, okumak ve kendi küçük dünyalarımızdan başlayarak bir şeyleri değiştirmektir.

Tembellik ve sorumsuzluk normalde insanın yapısında yoktur. Yani normal sağlıklı bir insansak, yaptıklarımızdan ve yapmadıklarımızdan sorumluyuzdur.

"Elimde değil" modasından kurtulmamız gerekiyor. Yoksa kendi ellerimizle kendi dünyamızı yaşanmaz hale getireceğiz. Sonra mutsuzluk başlayacak yine.