Şu zavallı kalbim

 Şu zavallı kalbim
Kapıyı vurduğunda her bahar
Pır pır eden bir kuş olur
Uçar gider, karşı pencerede solur…

Bugün herhalde sevdiğimden bir haber var
Yoksa, neden bu bulut sebepsiz yağar
Elbette her şeyin bir sebebi var
Ve hatta sebepsiz yağan yağmurun bile..

Hele hele kalbim bir kez yerinden irkile
Sallana, yuvarlana, danalar gibi böğüre
Demek ki tam zamanıdır, bağırmanın ve baharın
Hepsini ilk  ağızda ağız tadıyla anmanın…

İşte görüyorsun bir şeyler oluyor
Kolay değil anlamak ve anlamlandırmak
Belki damarlardan kalbe su bile yürüyor
Belki tabiat ana,  alttan alta sürüyor.

Bak vakti geldi, sürgün açmanın
Yeni bir yavru ağaç yapmanın veya yaptırmanın
Onun için iki kişi gerek . ..
Vaktidir Parka gidip Ayşe’yi bulmanın..

Hadi ayağa kalk artık oturulmaz
Çayır çimen yeşillendi be, evde yatılmaz
Bin bir trene haydi doğru denize
Tam vaktidir, artık aşk nedir, diye sorulmaz.

Neredesin , aramakla bulunmaz
Belki de  parkın tenha bir köşesinde
Yada denizde bir Yunus’un ensesinde
Bahardır artık evlerde durulmaz.