Sürgün zamanlar...

Ve trenler gitti…

Atıldı ilk önce pencerelerden tahta bavullar…

Herkes ne kadar

Hangi istasyonluysa

Öptü toprağını….

Çok sürgün geçti

Bu tünellerin altından

Yalım yalım yandı raylar

Gidenlerin ardından…

Her saat başı

Ya da arası

Kudurdu geceye

Hareket düdükleri…

Aldırma…

Bir çırpıda kurur ardınsıra dökülen su

Bunca ağız dolusu yaraya

Basılır elbet tütün…

Kağıtlar dolusu peronlara açılır her yüz

Aysız yakamozlar gibi donuk

Sahte parıltıları dağılır

Küfür gibi havaya…