Susma, ölürüm ha!

Sonra.. Farkettim ki çok sevdiklerimle konuşmayı seviyordum. Ben onları çok sevdiğimi bildim de onlar bilemedi. Ya da onlar da sevdi ya da seveyim istemedi.

Ben de sustum...Belki de susturuldum,  belki de kırılınca ağrıyan yerlerimin  beni benden koparmasından  sevmekten korktum.

Oysa..  Sen, o, bu, şu uzanmış boylu boyunca yatarken sıcacık yatağınızda ıslak saçlarımla dalmıştım karlı ormanlara.

 Islak bedenim karlarla sevişirken sen, o, bu , şu sevişiyordunuz yanınıza aldıklarınızla, koynunuzda ısıttıklarınız yada kendi dünyanızla.

Oysa... Sevmek bedenin kalması ruhun dokunmasıydı. Ben sadece konuşmak istiyordum. Konuşurken dokunuyordu kelimelerim saçlarının her teline , dudaklarımdan dökülen harfler dudaklarına konuyordu. Harften öteydi, kelimelerden öteydi ,cümlelerimin dans etmesiydi sevdayla.

Kendi yangınlarımla yanarken farketmiyordum yüreğime vuran buzu ta ki yüreğim ıslak ıslak oluncaya kadar. Sunay Akın'ın dediği gibi '' Yüreğim ıslaktır benim kuytularda ağlamaktan, Ve hafif uçuktur reng kurusun diye  kaç kez güneşe asılmaktan '' 

 Ne hoştur Eylem Aktaş'ın sesinden dökülen  '' Varsın ağlasın dalda kiraz herkes kendine sürgün biraz ''   nameleri, sahilde  ılık ılık esen rüzgarın soluğunun tenine vurması gibi. Usul usul gözlerini kaparsın sana söylediklerini dinlersin.

Yani.. Sen tenime dokunursun sevişirken ben ise ruhumu ruhunla seviştiririm. Ruha dokunabilmekti aşk.   

Sonra.. Ne kadar büyüdüm, büyüyorum desem de beceremedim, sevemedim büyümeyi. Büyüdükçe kirlendi dünya, büyüdükçe kirlendi dünyam.

Oysa...  '' Kırılgan bir çocuğum ben ,Yüreğim cam kırığı, Diyorlar bir yanı sarp uçurum , Bir yanı çılgın dağ doruğu '' Murathan Mungan söylemiş içimdeki çocuğu.  

Ve, arkettim ki su akıyor ben hala üşüyordum.