Sustuk!...

Siz rahat yaşayın diye, elimizden aldığınız her şeye tamam dedik.. Sustuk..

Gün geldi evinizi canınız malınızı koruduk..

Gün geldi dostunuz arkadaşınız dert ortağınız olduk..

Gün geldi sizi eğlendirdik, eğlencelik olduk... Oynadınız, sıkılınca attınız..

Gün geldi bizi dövüştürdünüz, bizler kan revan içindeyken siz zevk aldınız, para kazandınız, kahkahalar attınız...

Gün geldi, rahimlerimizi, yumurtalıklarımızı aldınız, bebeklerimiz olmasın, çoğalmayalım diye...

Gün geldi, sizlerden, içinizden, ırkınızdan birileri bizlere tecavüz etti, iç organlarımız parçalanıncaya kadar, bizi hayata küstürünceye kadar, acılar içinde ölünceye kadar...

Gün geldi, sizin yavrularınız, bizim yavrularımızı kulübelere kapatıp canlı canlı yaktılar, yavrularımızı torbalara koyup çöplüklere attılar.. Gözlerimizi oydular, kulaklarımızı kestiler, türlü işkenceler yaptılar, canımıza kıydılar...

Sustuk... Razı olduk...

Siz mutlu olun, tüm şehir sizin olsun diye, deniz kenarları, ormanlar, yollar, apartman bahçeleri, parklar, her yer her yer...

Bize çöp kenarında bir kap yemeği, bir yudum suyu çok gördünüz, bizi görmek istemediniz.. Özgürlüğümüzü de alıp, bizleri barınaklara koydunuz.

Ama hep unuttunuz, sizi yaratanla bizi yaratan aynı !
Size can veren, aynı canı, bize de verdi !
Bizi, size emanet etti !
Kanlarımızın rengi aynı ! Bizimde sizler gibi canımız yanıyor, hastalanıyoruz, yemeğe suya ihtiyacımız var !

Biz size emanetiz.. İhtiyacımız var size.. Sesimizi duyuyor musunuz? İhtiyacımız var size..

Tamam gözünüz görmesin bizi.. Çöplerinizi karıştırmayalım.. Yollarda karşınıza çıkmayalım. Parklar, bahçeler, yollar, denizler hep sizin olsun..

Ama yaşamak istiyoruz.. Gözden uzakta da olsa, yaşamak istiyoruz. Yemek istiyoruz, su istiyoruz, ilaç istiyoruz. Barınakta da olsak, yaşam hakkımızı istiyoruz.. Susmak istemiyoruz artik..

Sesimizi duyuyor musunuz?

İhtiyacımız var size… Bizi unutmayın, lütfen..

Ayşin Baltacan Sözen arkadaşıma çok teşekkür ediyorum...