Susuyorum Avazım Çıktığı Kadar...

Susmak bazen asalet, bazen nezakettir, incitmekten korkuyorsan sevdiklerini susmak o zaman ebedi zarafettir. Anlayabilene en büyük cevaptır. Bu davranışı sergileyebilmekte en büyük erdemlerden biridir. En kötüsü ise konuşman gereken yerde susmaktır.

Allah'a gerekenini yap Allah'ım diyerek her şeyi teslim etmek, her şeye susmak kendine bir zulümdür. Allah bile haklıyken konuş zulüm etmediğin gibi zulme uğrama demiş. Ne zaman ki, çok çaresiz kaldın o zaman Allah senin yerine konuşur ama sende kendi yapabileceğin şeyleri de Allah'a sunma.

Susmak gerekli zamanda huyların efendisidir. Bazen konuşmak pişmanlık getirebilir işin ucunda bir ömür pişman yaşamak ta var o yüzden susmak bazen iyidir. Bilinçsiz konuşmak başkadır, hakkın konuşmakken susmak ömür boyu pişmanlık getirir, gelen gidene boyun eğilir. Unutma ki, Allah'ın zulme uğramayın emri vardır.

Herkese olması gerektiği gibi davranmak en doğrusu sonra yerini yadırgayanlar oluyor. En iyisi tanımadığımız kişilere mesafeli, yakın dostlara samimi, diğerlerine olması gerektiği gibi, değersiz insanlara değerliymiş gibi davrandığınız zaman daha da değersizleşiyor ve nankörlük ediyorlar.

Hayat bazen üzerimize kürekle pis tozlar örtüyor. Bunlarla baş etmenin yolu ise yakınıp, sızlanıp değil, silkelenip tüm o tozlardan kurtulmak ve böylece aydınlığa adım atmaktır. Vazgeçmeden sadece silkelenmeli ki tozlar üzerimizden gitsinler.

Geçen iyileşmiştir geçmeyene ise iz denir. Kimse kimseyi unutmaz ama karşı tarafın istediği biçimde de hatırlamaz. Gün gelir, bin adım attığın yolda bir adım dahi atmayı kendine yediremeyip dönersin. Her şey bir yere kadar, sevgi, arkadaşlık, aile, iş, aş her şey.

HÜLYA ÇAKICI