Susuzluk...

Bugünü suya kavuştuğum bir gün olarak tarihe geçiriyorum. Günlerdir tüm Ankara'nın susuz olmasına inanın inanamıyorum.Yıl 2007 ve Türkiyenin başkentindeyim. 40 yıldır bu şehirde yaşıyorum. Hayatımın 3 yılı ise İstanbul'da geçti. O çok sevdiğim İstanbul'a gitmeye ise artık korkuyorum. En son 3 yıl önce gitmiştim ve Nişantaşı'nda güzel güzel yürürken annemle girdiğimiz bir mağazada biraz önce kapkaççıların yakalandığını duyunca korku ve endişe ile oradan ayrıldığımızı hiç unutamayacağım. Susuzluktan kapkaça geldim. Biz ülke olarak nereye gidiyoruz sorarım size.

Ben 48 yaşındayım. Önümde tabiki güzel yıllar var, hepimiz için güzel yıllar. Bizden daha gençleri düşünün. Onların geleceklerini düşünün. Onların önünde daha da uzun yıllar var. Ve biz onlara nasıl bir gelecek bırakacağız. Mega kentlerimiz ve bir türlü bitmek bilmeyen daha da artan sorunlar. İnanın ben çok üzülüyorum. 3 gündür evden dışarı çıkmadım. Sinirimden dün ağladım.

Susuzluk bu, başka hiç bir şeye benzemez. Heleki bu sıcak günlerde. Ekolojik dengeleri biz bozduk küresel ısınmanın nedenleri bizleriz. Doğayı mahvediyoruz. 3 tarafı denizlerle dolu ülkemizi ne yazıkki perişan ettik. Gelin elbirliği ile sorunlarımıza çare bulalım. Elimizden ne geliyorsa yapalım. Aslında daha yazacak ne çok şey var bu konuda.

Ben buradan herkese mutlu yarınlar diliyorum. Umutlarımızın gerçekleştiği sağlıklı, aydınlık, pırıl pırıl günler sizlerin olsun...