Tadım yok...

Sarısına kara çaldım güneşimin bu gün

Kırdım güvercinlerimin kanatlarını…

Evlat kahrı görmüş ana gibi mahzunum

Dokundukça etime, sızlar kalemim…

İki kelimenin arasına sıkıştırırım

Yarım asra yakın ömrümü…

Ekişi elma yemiş gibi büzüşür damağım

Tadım yok…

Falezlerden bakarken denize

Bir baş dönmesi…

Bir uyuşuk

Bir karınca gezmesi…

Taş kesiği

Kemik sesi

Ah sesi…

Köpüğüne kan bulaşmış dalganın…

Sanırdım ki Samanyolu dedikleri

Çok uzakta ışıktan bir yol…

Bir irkilme mesafesi

Suya dalmış bir ceylanın anlık gafleti…

Ve yıldızlar olduklarından daha da küçük…

Mayısta çiçeğe durmuş domates çiçeği

Ben sizi hep sevdim…

Tavukkarası baksam da güne karşı…

Dudak tiryakiliği benim korkularım.

İki satır karalasam,

Tandırdan yeni çıkmış lavaş arasına,

Yayık tereyağı sürmüş kadar mutluyum…

Ama şimdi iğreti.

İrin akan yara varmış gibi yüzünde

Saklar bi yanını sayfalar…

Öykündüm kendimden.

İrkildim güz yağmuru değmişcene tene

Soğuk soğuk…

Ben şimdi hangi menekşenin gözlerine bakayım…

Hangi kil kap dolusu su kandırır

Benim sususzluğumu…

Hangi sazı ayırsam yurdundan

Hikayet eder bana…

Hangi bozkırı görsem

Dumanı üstünde

Düdük düdük…

Tepeler alçak…

Tepeler yüksek…

Ağaçlar var

Ağaçlar yok…

İnsanlar gördüğüm kadar

Adları yok…

Ne yerler ne içerler

Nasıl yorulurlar

Sürerken tarlaları…

Terlerine karışır mı toprağın tozu…

Çatlak mı çıkar gülüşleri de

Yüzleri gibi…

Kim yapar

Kim getirir öğlen azıklarını

Ayranda mı içerler hala,

Yemekte bulgur pilavı…

Sakın el sallama…

Mendilinde izi kalır