Taksim'i biz yaptık, rantını yemek size düştü!

Buyrun, kazın, delin, oyun, taşa betona boğun. Altını üstüne getirin, tanınmaz hale sokun, parça parça eş-dost akrabaya dağıtın. Cami yapın, kışla yapın, avm, otopark yapın, cümleten hayrını görün…

Artık sizindir. Ama hiç fark etmez. Bundan sonra ne yaparsanız yapın, gerçeği değiştiremezsiniz. Taksim’i biz inşa ettik. Biz yaptık. Batakhanelerin, pavyonların, berbat meyhanelerin, idrar kokan sokakların, kusulmuş kaldırımların Taksim’inden, şimdi elinizde kazma kürek iştahla daldığınız “kültürlerin mozaiği” diye övündüğünüz Taksim’i biz yarattık.

Biz. Tıksıra tıksıra içenler, Batı özentileri, apolitik gençlik.

Festivallerde bira içmesinler diye telefonla talimat verdikleriniz, bu uğurda yasaları değiştirip genelgeler yayımladıklarınız. Sokakta altından masaları-sandalyeleri çektiğiniz biz. Ne sağa ne sola, ne aşağı ne yukarı yaranabilenler..

Butik otellerinizi, restaurantlarınızı her köşesine sokuşturmaya heves ettiğiniz bu yeri biz yarattık. Paraya dönüştürmek size düştü.

Delin, oyun, kazın, betona boğun, her yanına cami yapın, kışla yapın, alışveriş merkeziyle donatın. Her yıl kaldırımlarını kırıp yeniden yapın fark etmez. Bu gerçek değişmez.

Taksim sizin olsun, eşinizin-dostunuzun, çocuğunuzun üzerine yapın her sokağını. Nesiller boyu hayrını görün.

Biz kendimize başka bir yer buluruz. Biz dediğim, yeni nesil. Hala eziyet görenler, dışlananlar, hor görülenler var nasılsa. Gaz yiyenler, üniversite sınavlarında hakları yenenler, sınavı geçince liseleşmiş üniversitelerde var olmaya çalışanlar, hamile hamile coplananlar, enteller-danteller, monşerler, Tophane’de dükkanları taşlananlar, festivallere gidiyor diye vatan haini ilan edilenler, sizinle aynı gelenekten, meşrepten, mahalleden olmayanlar.

Milliyetini, kökenini, dinini, mezhebini, cinsel tercihini beğenmediklerinize hakaret etmek için kullandığınız herkes.
 
Kimseye sormadan, danışmadan alelacele kazmalarla küreklerle daldığınız ve sizi önümüzdeki 20 yıl oyalayacak Taksim sizin olsun.

Hıh! Ne gam…

Biz verimsiz tarlaya, betona, taşa sızar, içinden geçer, kimyasını değiştirir kendimize yeni bir Taksim yaratırız.

Sonra siz gelirsiniz kazmalarınızla küreklerinizle, avukatlarınızla, eşe-dosta-yeğene yaptırdığınız dev mimari projelerinizle.

O zamana kadar bizimdir nasılsa orası.

Biz kaçarız, siz kovalarsınız. Yakaladığınızı zannettiğiniz anda biz çoktan başka yerde oluruz.

Siz de sevgili kültür adamınız İskender Pala ile “erotik” diye türkü, moral bozucu diye yabancı müzik yasaklatma peşinde koşarsınız.

Nikahsız yaşayan kurmaca dizi karakterlerini baskıyla evlendirmek gibi önemli kültürel başarılara imza atarsınız.

Arada belki “neden muhafazakar sanat yok” diye tartışırsınız yeni Taksim’inizin AVM’lerinin alt katındaki görkemli kongre merkezlerinizde.

Neden muhafazakarlar bir Taksim üretemedi?

Neden hala 2 bin yıllık dünyanın en güzel, en tarihi, en heyecan verici şehrinde yaptığımız en iyi şey tahta evlerde incik boncuk satılan, padişah kılığında fotoğraf çektirilen ramazan parodileri diye düşünürsünüz.

Neden dünyanın en eski mimari şaheserlerinden Ayasofya’nın önünde düzenleye düzenleye Simit Festivali düzenliyoruz diye sorarsınız kendinize.. Sormalısınız. Belki yanıtını 100 yıl sonra bulursunuz.

O zamana dek tıksırana kadar içenler üretecek, siz peşlerinden rantına konacaksınız.

“Ayyaşlar”, “kafirler”, “boğaza karşı içenler” ekecek iyisiyle kötüsüyle, yanlışıyla doğrusuyla… Siz biçeceksiniz.

Yeni Taksim’inizin rantı bol olsun, cümlenize hayırlı AVM’ler, bol inşaatlı günler.!