Tanrı ve kapılarının anahtarları

Onu neden arayayım? Ben onunla aynıyım.

Onun özü benim ağzımdan konuşur.

Ben nicedir kendimi aramaktayım!

Mevlana Celaleddin Rumi.

Mevlana... Kendi varoluşunun onun içinde varolduğunu , onun aslında kendisi olduğunu ifade etmekle çok yüce bir duygunun içinde kaybolduğunu söylemektedir bir nevi.

Belki çok derin bir söylem bu ama bir o kadar da kimsenin kolay kolay bu yola eremeyeceği bir duygu...

Hepimiz bir maneviyat aramaktayız, şu ya da bu şekilde biryerlerde. İçimizdeki kapıların anahtarlarını arar gibi bir sığınma peşindeyiz, hiç söylemesek bile.

O anahtarlar Tanrının kapılarında... Tanrı bizim en iyi yoldaşımız. Onun bıraktığı topraklardan, onun isteğiyle geldiğimiz yere geri döneceğiz. Tek bir Tanrı var ve o da bizim içimizde. Neye benzetirsek, neyi anlamlandırmaya çalışırsak çalışalım hepimizin bir Tanrısı var. Tanrısı olmadığını iddia edenlerin bile.

Bütün dini vecibeler insanların kendileriyle alakalı. Bunun için bir zorlama olamaz asla. Bu bir hazır hissetme durumu ya da büyümeyle, Tanrı'ya kendi huzurumuz ölçüsünde yaklaşmamızla ilgili. Bütün dini vecibeler ister İslamiyette olsun, ister Hristiyanlıkta ya da daha farklı dinlerde insanların gündelik yaşamlarından sıyrıldığı, huzuru aramak, Tanrı ile dertleşmek ya da içlerinden geldiği gibi bir rahatlama süreci. Bir görev değil, bir iç huzurunu yakalamak...

Yaşadığımız her anın bir manevi yönü var.

Tanrıyı düşündüm bugün,

Onu beyaz sakallı bir dedeye benzettim, çocukken yaptığım gibi...

Ama onun bir görüntüsü yoktu biliyordum.

Belki bir çiçekte açıyordu ya da yağmurda usul usul damlıyordu rahmetiyle birlikte.

Onun görüntüsü bende saklıydı.

O ben anlamlandırdığım için benim içimdeydi.

Hayat zormuş, bunu büyüyünce anladım.

Büyümek sancılı bir yolculukmuş.

Uzun bir sessizlik yaşadım düşünürken.

Ağaçların yapraklarının hışırtısı altında.

Bazen tuhaf duygular oluyor içimde.

Bende o istemediğim cümlelerimin kurbanı oluyorum.

Tanrıya anlatıyorum bunları.

Ve onca kalabalıkların arasında beni dinliyor.

Biliyor, hissediyorum...