Tarifsiz Kederler İçindeyim

Mutfağa girdim.

Plastik kapların olduğu dolaptan derince bir tanesini seçtim. Buzdolabını açtım. Üç yumurta aldım. Bu arada Mutfak tezgâhı pislik içinde… İki gündür elimi sürmüyorum. Tezgâhı araladım kendime kek yapacak alan açtım.

Kafamın için düğüm düğüm. Neyi nasıl anlatsam bilmiyorum.

Orhan Veli’nin dediği gibi “ Tarifsiz kederler içindeyim.”

İki yumurtayı kabın içine kırdım, bir bardak şeker koydum. Mikseri aldım. Beyaz köpük haline getirdim. Bir su bardağı yağı ardından sütü hazırladım. Sütler yağa, yağlar yumurtaya karıştı… Kafamdaki bir düğüm sanki biraz gevşeyip bollaştı. Çözeceğim onları…

Biraz ceviz kırdım. Ezdim. Karışımın içine attım. Şimdi sıra tarçın, un, kabartma tozunda… Biraz cıvık hamur olacak kıvamı yakaladım. Kek kalıbına döktüm. Fırını ısıtmıştım. Doğru fırına… Kek pişiyor… Koku eve yavaş yavaş dolacak. Tarifsiz kederler mutfak penceresinden dışarı uçacak…  Pencereyi aştım.

Mutfakla aramda ki nefret ve aşk ilişkisinin sorgularken, Mutfağa sığınan kadınlar gibi oldum.