Tarihe Tanıklık Etmek

Libya’daki vatandaşlarımız ülkemize getirilirken ekranlara bakan gözlerim dalıp dalıp gitti. O insanların yaşadıkları ızdırabın belki yüzde birini hissettim yüreğimde. O bile beni olduğum yere mıhladı.

Öyle ya, evlerini barklarını alel acele bırakıp yollara düşmek; yağmalanan evlerini/işyerlerini gözyaşları içerisinde çaresizce izlemek; ne olacağını bilemediği bir ortamın içerisinde ateşler içerisinde kalmak; nereye varacağını bilemediği bir yolculuğa çıkmak zorunda kalmak; saatlerce/günlerce yürümek zorunda kalmak ama bunun neticesinde akıbetinin ne olacağını kestirememek kadar acı ne olabilir.

Daha birkaç gün önce doğum yapan anne kucağında yavrusu ile; binbir güçlükle çalışarak kazandıklarını bir çırpıda kaybeden baba elinde bir çanta ile kader birliği ederek yollara düşmüş, kimbilir o yolda ne güçlüklere göğüs germişlerdi.

İki ateş arasında yürünen kilometrelerce yol! Nihayetinde ne olduğu bilinmeyen zorlu bir yolculuk! Ama hepsi ümitle düşmüş yollara ve devletinin yanlarında olduğunu görünce daha bir başka olmuştu halleri.

Devletimiz doğru bir reaksiyon göstermiş, soğukkanlılığını koruyarak yerinde ve zamanında müdahale etmiştir.

Oradaki vatandaşlarımızın hiç olmazsa bir kısmını sağ salim ülkemize getirmeyi başarmıştır (tamamını da getirirler inşaAllah). Uluslararası sularda hem de savaş ihtimalini göze alarak! Evet, Kaddafi'nin ne yapacağı belli olmaz ki. Kendi vatandaşının canına kasteden bizim vatandaşlarımızı ayrı tutar mı? Savaş gemilerine emir verip bizim feribotlarımıza saldırmaz mı? Her şeyi yapabilir. Her şey beklenir.

İşte tüm bu riskleri göze alan devletimiz, bir devletin yapması gerekeni en kısa zamanda yapmıştır bana göre. Bu tahliye büyük bir başarıdır. Bu Türkiye’nin bölgede artan şanını daha da arttırmıştır.

Sevgi, hürmet ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU

www.murathacioglu.com

http://twitter.com/murathacioglu