Tasavvyf ve âhlak terbiyesi

Tasavvuf: Vakıf olma, bilme, vukufiyet. Saf, temiz. Erme, varma, erişme, ulaşma, kavuşma. Kemâlat sahibi olma.

Tasavvufun özü, bir mürşidi kâmil önderliğinde zikrullah ve rabıta eşliğinde kalp ve gönül temizliği yapmaktır.

Öncelikle şunu belirteyim; tasavvuf “öcü” değildir. Mürşit olarak adlandırılan öğretmen ve de eğitmen kişi de üçkâğıtçı yahut dolandırıcı değildir.

Nereden mi biliyorum ve de bu kadar kendimden emin olarak konuşuyorum? Açıklayayım izninizle.

Her birimizin hayran olduğu Yunus Emre tasavvuf okulunda yetişmiş bir “mutasavvıf”tır. Yunus’u eğiten Taptuk Emre de “mutasavvıf” bir mürşidi kâmil bir eğitmen ve de öğretmendir. Şems bir “mutasavvıf”tır, Şems’e âşık olan Mevlâna’da bir “mutasavvıf”tır.  Osmanlı Devleti’nin kurucusu Osman Bey’in hocası Şeyh Edibali bir “mutasavvıf”tır. Fatih Sultan Mehmet Han’ın hocası ve de İstanbul’un manevi fatihi Akşemseddin bir “mutasavvıf”tır. Osmanlı padişahı Sultan Süleyman’ın hem çocukluk arkadaşı hem de akıl danışmanı Yahya Efendi bir “mutasavvıf”tır. Somuncu Baba bir “mutasavvıf”tır. Horasan erenlerinden Ahmet Yesevi bir “mutasavvıf”tır. Ahmet Yesevi’nin talebelerinden olan ve Kars ilinin hamilerinden Hasan’el Harakani bir “mutasavvıf”tır. Hacı Bektaşi Veli bir “mutasavvıf”tır. Hacı Bayramı Veli bir “mutasavvıf”tır. Pir Sultan Abdal bir “mutasavvıf”tır. Hz. Ali (k.v) mutasavvıfların şahı, Hz. Muhammed (a.s) padişahıdır.

Şimdi anladınız mı neden çok sevdiğimi? Tasavvuf, aşktır. Mutasavvıf da âşık olandır. Tasavvuf nezakettir, zarafettir, tevazudur, azamettir. İlimdir tasavvuf. İlmin gerçek sahibini bilmekten öte O’nu yaşamaktır her hali ile.

Kaldığımız yerden yazımıza devam edeceğiz.

Haydi, kalın aşk ile âşıklar ile.