Yarınlar umut olursa, yarın olur

Yaşamak başlı başına bir umut değil midir? Yarınların dünden ve bugünden çok daha güzel olacağını hayal etmek. İçinizde kocaman bir sevinç yumağı, yüzünüzde tatlı bir tebessüm. Gamzeleriniz eşlik etsin gülümsemenize.  

Beklemeyin güneşin doğmasını. Yıldızları sayın tek tek. Kraliçe Takımyıldızlarını. Venüs gezegeni sevgi taşısın içinize. Uzatın elinizi aydedeyi kucaklayın, sarılın sımsıcak. Umutla, sevgiyle.

Neşe taşısın bulutlar gün doğarken. Işıl ışıl aydınlatsın yeryüzünü güneş. Uyanırken tabiat ana, cıvıl cıvıl şakıyan kuşların melodilerine kulak kabartın.

Hızlı hızlı bir telaş. Bir anda sokaklarda koşuşturan insanlar. Ayaküzeri boyozcular. Yanı başında sıcacık çayın dumanı ılıtıyor sabah serinliğini. Salebin kokusu ta sahilden yayılıyor, mis gibi tarçın aromalı.

Martılar üşüşmüşler yine balıkçı kayıklarının üzerine. Izgaralar henüz hazırlanıyor, yetişecek şimdiden öğle paydosuna uskumrular, lüferler. Turşucular henüz açmamışlar seyyar arabalarının kilitlerini. Geç kapattılar belli ki. Midye dolma, kokoreç eşlik ediyorlardı akşamsefasına.

Sokaklar temizlenmiş az önce vidanjörlerle. Fıskiyeler selam veriyor yeşile bir sola sonra da sağa. Denizin tatlı esintisi şap şap vuruyor kıyıya, ‘haydi kalk sabah oldu’ dercesine kayalıklara.

Gözlerini ovuşturan kalabalık çabucak atıyor kendini dolmuşa, tramvaya, vapura. Bir diğerleri boşalıyor aniden, hurra…

Saatine bakıyor cici kız, koşa koşa gelirken genç çocuk. Durduralım zamanı. İzlesin tüm doğa bu sarılma anını.

Bitmiyor hiç umutlar. Bitmesin de. Yarınlar umut olursa yarın olur zaten…