Tek çocuğa sahip aileler

Tek çocuk sahibi olmanın , bazı avantaj ve dezavantajlarına değinmek istiyorum bu yazımda. Tek çocuğun beslenme, giyinme ve eğitimi anne-baba açısından daha kolaydır ; bu bakımdan tek çocuk, çok çocuğa oranla daha iyi yaşam ve eğitim imkanlarına sahiptir . Buna karşılık dezavantajlara bakıldığında , tek çocuğun oyun arkadaşlığının azlığı onun için önemli bir engeldir. Tek çocuğun, büyüklü küçüklü , kız ve erkek kardeşi olan çocuğa oranla deneyim zenginliği oldukça azdır. Oyun arkadaşı noksanlığında, çocuk oyunlardan yeterince zevk alamaz ; sorumluluk almayı pek öğrenemez , bunun yerine yetişkinlerle konuşmayı ve onları dinlemeyi tercih eder. İşlerinde anne-babaya yardımcı olmayı tercih eder; oyun oynamak zamanla ona gereksiz ve saçma bir faaliyet gibi gelir.
Tek çocuğun etrafı, kendisini fizik ve zihin yönünden aşan yetişkinlerle çevrilidir. Herşeyi bilme isteği ile birlikte, taşkınlık, sinirlilik oluşur. Erken olgunlaşma meyiline kapılma, çocuğu hayal dünyasına sığınmaya götürebilir.
Okul öncesinde anne-babaya bağımlı olan tek çocuk, bunu okul yaşamında da sürdürmek ister. Hep yardıma alışan çocuğun kendine güven sağlaması zorlaşabilir ve tek başına hiçbir şey başaramayacağı düşüncesi yerleşir ona. Bu nedenle sınıftaki ortak çalışmalardan kendini çeker.
Tek çocuk derin ve gizli bir güvensizlik duygusuna sahiptir.
Tek çocukla çok fazla ilgilenilir, şımartılır, gereken süreden önce olgunlaşması beklenir.
Tek çocuk hiçbir şeyi kardeşleriyle paylaşmak zorunda kalmaz . Bu yüzden kendi yaşıtı olan çocuklarla ilişki kurmada güçlük çekebilir.
Tabi tek çocuk herzaman yanlış eğitim biçimiyle yetişmez, bu durum büyük ölçüde yetişkinlerin çocuğa olan tutumuna bağlıdır. Bunun için farklı ortamlarda, çocukla olan ilişkilere dikkat etmeniz gerekir. Anne-baba herşeyden önce dengeli ve sakin olmalıdır.
Çocuğa gerçeklerle baş başa kalma imkanı verilmelidir. Bazı tehlikeleri yaşayarak aşmak , tehlikeden kaçınmaktan daha iyi sonuçlar verir.
Tek çocukta belirli bir ölçü içinde olunmalıdır. Tek çocuğa gereksiz , abartılı sevgi gösterilerinden kaçınılmalıdır. Bu aşırılığa maruz kalan çocuk her an ve herkesçe değerli görülmeyi ister, her hareketinin beğenileceğini ve onaylanacağını zanneder.
Anne-baba , tek çocuğu toplum içinde yaşamaya alıştırmalıdır. Çocuğun diğer insanlarla ilişki kurmasına yardımcı olunmalıdır. Ev çevresi, yuva,okul çocuğun arkadaş edinmesini, kendini tanımasını,sorumluluk duygusunu kazanmasını sağlar; sosyal yaşam gereklerine alıştırır. Çocuğun arkadaşları yalnızca kendi cinsinden olmamalıdır. Çocuğun karşı cinsteki çocuklarla arkadaş olmasına , oyun oynamasına izin verilmelidir. Çocukta karşı cinsle ilişki kuramama ergenlikte büyük sorunlara yol açabilir.
Özgürlük çocuğa sorumluluk ve özgüven verir. Tek çocukta özgürlük ve istediğini yapma düşüncesi karışır. Çocuğa belirli bir yaşam çerçevesi için davranış motiflerini öğretirken , özgürlüğü hissettirmeli fakat bazı davranışların yapılmaması gerektiği belirtilmelidir. Cezalar , çocuğun kişiliğini kırıcı bir şekilde ve savunma fırsatı verilmeden uygulanırsa yine özgürlük engellenmiş olur.


{resim egitim.milliyet.com.tr adresinden}