Tekrar merhaba

Günaydınlar... Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Umarım yazılarımı beğeniyorsunuzdur. 

Ben Eric Van Buyten, yarışmaya Bursa'dan katılıyorum. Boyum 178 cm, kilom 108 kg, göz rengim mavi, saçlarım kumralımsı bir renk ve neredeyse uzun, evet fazla kilolarımdan ötürü müdür bilinmez XXXL bir adamım ve ayak numaram 45. Yani anlayacağınız insan azmanı bir yaratığım. 

Eric benim sahne ismim tahmin edeceğiniz üzere. Çoğunuz gerçek ismimi biliyorsunuz bir yazımdan ötürü. Oysa bilmediğiniz gerçek ismimin bir isim tamlaması şeklinde olduğu: Muhammed Anıl Şakir Yiğit...Babam doğumumdan bir gece evvel, benim oğlum sürekli anılmalı diyerekten ismini Anıl koymuş bir içki masasında. Ebem, o güne değin Diyarbakır’da görülmemiş sarışınlıkta ve mavilikte bir çocuk dünyaya geldiği için midir bilinmez, göbek adımı Muhammed olarak belirlemiş. Dedem de tüm bu isimlere sinirlenerek, “şükredeni takdir eden” anlamına gelen Şakir ismini eklettirmiş kendi isminden çıkararak. Ve böylece benim İspanyolları aratmayacak ölçüde uzun isim tamlamam, nüfus kaydına Anıl Şakir Yiğit olarak geçmiş. Ben bir Egenekoncu çocuğuyum. Babamın içeride olmamasının yegane nedeni benim sözümü dinlemiyor oluşundan yoksa sözümü dinleyip Atatürkçü düşünce derneğine üye olsaydı, bugün kesin içerdeydi. Aslında bende de böyle bir potensiyel var. Yazarkan, telefonda konuşuyorken korkmuyor değilim. Babamla memeleket meseleleri hakkında şifreli konuşmayı öğrendik. Bu arada ben yazmayı bırakmış bir blog yazarıyım. 

"Merhaba" dışındaki tüm bloglarım benim geçmişimden gelen yazılarım. Ben yazmayı bırakalı tam sekiz ay oldu. Sebebine gelince: Çok basit; yazmaktan da sıkıldım. Benim böyle bir huyum var: Öğrenmek dışında hiç bir şey beni tatmin etmiyor. Farklıyım derken bunu kastetmiştim. Yedimde neysem yetmişimde oyum; benim için yedimde 1 isem yetmişimde bir milyonum. Kısacası alakasız bir insan oldum. Annem bile yeni beni hiç ama hiç tanımıyor. Bu konuda bir eşim güncel, o da anladığı kadarıyla. Arkadaşlarım bile beni tanımazlar. Politikaya atılma gibi bir niyetim vardı ancak Melih Gökçek tekrar Ankara'da kazanınca kesinlikle vazgeçtim bu Türk milletinden... 37'sine kadar hiç çocuklu ve 39'unda çift çocuklu birisi olarak bebek bakımıyla ilgileniyorum hobi olarak. Alt temiziliği, banyo yaptırmak, eşim Gülşan'ın emirlerini yerine getirmek başlıca hobilerim. Yemek yapar, ev temizler, balkon yıkarım. Hepsini de büyük bir maharetle yaparım. İşim gereği dünyayı gezerim. En beğendiğim toplum Şili'lerdir. Birbirlerine sevgiyle bağlıdırlar. Yurtdışında 4 yıl yaşamışlığım var: 2 yıl Amsterdam/ Hollanda ve 2 yıl Napoli/İtalya. 18 yıldır mühendisim ve Türkiye'de tanıdığınız bazı mühim şirketlerde benim temelini atıp kurduğum sistemler devam ediyor üretim yapmaya. Oysa bir gram bile para hırsım yok. Eşim olmasa şayet dilenci olurdum. Çocuklardan sonra biraz şevk gelmedi değil. Hayatım iş ve ev arasında geçiyor. Geçmişime göre süpriz bir şekilde çok sıradan bir insanım. Ama inanılmaz derecede mutluyum. Gerisi de laf-ı güzaf. Hepinize tekrar merhaba. Yakında yeniden yazmaya başlarım... 

Sevgiler,  

Eric