Tekrarı Yok

Bugün önemli bir gün. Hayır ne dini bayram ne de yurdun düşman işgalinden kurtuluş yıldönümü. Bugün önemli çünkü biz şu an bu günü yaşıyoruz. Var olduğumuz için, ' bugün ' önemli. Dün de önemliydi ama mazi oldu. Yarın da çok önemli ama o da bana çok uzak...

Bugüne hakimim o yüzden bugün benim için çok önemli ve ben bu günü seviyorum.

Kendim için ne yapıyorum? Çok fazla bir şey yaptığım söylenemez. Yüzümde, elinde sapanı eksik çocuklar gibi muzip bir ifade var. Bu bana sık olmaya başladı. İyi midir kötü mü aklım ermez ama oluyor, pozitif bir ruh halindeyim. Etrafımda olan hiçbir şeye sinirlenmiyorum artık.

Mutluyum zevk aldığım birşeyi yapıyorum, yazılarımı yazıyorum. Dünyanın en büyük lüksü insanın istediği zaman istediği şeyi yapmasıdır herhalde. Bende bu lükse sahibim, bunun için de mutluyum.

Dışarıda pırıl pırıl bir hava var. İnsanın içini ısıtıyor. Sıcak havayı seviyorum. Nedensiz pek bir mutlu oluyorum. Kapalı mekânda olduğum zaman bile havanın güzel olduğunu camdan görmek bile yetiyor.

Bu günü seviyorum. Nefes aldığım her günü seviyorum. Düşünebildiğim, hareket edebildiğim her anı seviyorum. Zaman zaman arabeskleşiyorum. Bu bazen zayıflıktan bazen de, bazen de neden oluyor ben de bilmiyorum.

Hergün kendime söz veriyorum, bugün keyfimi kimsenin kaçırmasına izin vermeyeceğim diye ama bunu her zaman başaramıyorum. Ama bugün başardım.

Şu vakit oldu hala keyfimi kimse kaçıramadı. Bu galiba biraz da bizim elimizde. Hayat gerçekten ayna misali. Baktığımızda kendi yansımamızı görüyoruz.

Ama şimdi bu son cümle çok ağır bir cümle oldu. N' apalım kurduk bir kere, ee sözümüzü geri alacak değiliz.

Bana yakışan, kurduğum her cümlenin altına imzamı atmak, ( İmzam güzel olsaydı gam yemezdim de ). Neyse öyle işte...

Hayat çok kısa ve o na hakkını verelim. Bu hayatın tekrarı yok...

http://www.esmakahraman.com/tekrari-yok/