Telefon diyaloğu

Ticari ilişkilerimizin olduğu bir şirketle "önemi az" konuları telefonla görüşmekteyim. Yine böyle bir gün de aradım, karşımda bir bayan sesi;

"İyi günler!" dedim, yanıtladı:

"Buyrun!"

"İyi günler!" diyerek tekrarladım.

"Buyrun!"

"Bir kez daha iyi günler!"

"Buyrun dedik ya beyefendi!" dedi, ben telefonu sertçe kapattım. Hiç üşenmeden arabama atlayıp hemen o şirkete gittim. Büyükçe bir ofiste telefonlara yanıt veren bayanın yanına gidip:

"Az önce telefonu suratınıza kapatan kişi benim... Siz bu telefonu bir kurum adına kaldırıyorsunuz... Sizi şahsen aramıyorum ben. Sizin görev yaptığınız bu kurumla benim işim. Size iletilen iyi dileklere bu nedenle karşılık vermek zorundasınız. Buraya bunu belirtmek için geldim."

"Hayır, öyle bir zorunluluğum yok."

"Hanımefendi, ben derdimi anlatamıyorum sanıyorum. Sizinle bir işim yok benim. Benim işim, sizin görev yaptığınız bu kurumla!.. Arandığında, şirket adına telefonu siz kaldırıyorsanız, aldığınız dileğe aynıyla karşılık vermek sizin göreviniz."

"Ben mecbur değilim öyle konuşmaya."

...?....!...?...

Bu diyalog hanımefendinin amirleri önünde geçti ve benim mağlubiyetimle sona erdi. Anlatamamıştım derdimi ya da minicik bir nezaket kuralını... Ancak daha sonraki gidişlerimde o bayanı o şirkette bir daha hiç görmedim.

(Tartışmanın, bu sonuçla ilgisi var mıydı, yok muydu hala bilmediğimi belirtmeliyim.)