Tevekkeltü Tealallah

Seni düşünmek, umut etmek, dua etmek, sevmek; sevmeyi istemek, sevilmeyi dilemek, çaresiz bir yüreğin dikkate alınmayan ve alınmayacak olan çırpınışından öte gidemeyecek boş bir halet-i ruhiye midir? Şimdiyi geleceğin beklentilerine feda etmekten başka bir şey değil mi yoksa?

Dil, bir şeyler geveler durur. Yürek hep aynı tedirginliğin içindedir. Çözememek bilmeceyi. Ve seni belirli bir sonuca sürükleyen o karşı konulmaz garip gizli güç. Tembellik ya da yetersizlik... En kötüsü de korku; becerememe endişesi ve güvenememe kendine; Tanrı’ya olan itimatsızlığın sürüklediği o çıkmaz sokağın sonu mu bu?

Bir öğrenebilsem istemeyi! Keşke pazarlıksız bir kalbe, tertemiz, duru, açık bir zihne sahip olabilsem! Hiç olmazsa, kendime karşı dürüst olabilsem...

Samimi olabilseydim! Böylesine balık hafızalı olmasaydım! Keşke, belki de en mühimi, bilseydim ne istediğimi! Yarınların umuduna şu deli gönlümü çekilmez kılan bir serseri, bir basiret fukarası olmasaydım! Nerede nasıl davranmam gerektiğini bilip öyle olmasını yüreğimin söylediğince yapabilseydim’ Yargılamadan insanları, olay ve olguları olduğu gibi kabul edebilseydim! Bu tavrı kısmen becerdiğim zehabına kapılmasaydım!

Ürkütmeseydi gelecek, tırsmasaydım şimdiden, içimi sızlatmasaydı geçmiş...

Olmalı bütün bu temenniler. Olacak belki de… Yok yok olacak mutlaka!

Pazarlığı bırakmalı öncelikle. Ahlayıp puflamayı da; yaşanan her ne ise, yaşanmalıydı demeli. Bilinmeli, bütün olup bitenin ermek için huzura tecrübe edilmesi gerektiğini. Ve en büyük açmaz korku, girmemeli senin lügatine; etmemeli zihnini istila.

Güvenmek zorundayım öncelikle kendime. Tahkir ettikçe kendimi, kınadıkça ben beni, çıkılmaz bir fasit dairede dönmekten kurtulamıyorum bir türlü.

Niçin ve neden bizarım ki? Ne isem oyum. Nasılsam öyleyim. Böyleysem böyleyim. Uyduruk düzenin uyduruk düzenleyicileri yuvarlamamalı beni çıkmazlara, yokluğa, pişmanlığa…

Yazmalıyım ‘nisyan ile malul’ zihnime kazıyarak, çıkmamacasına bir daha; her ne yaşıyorsam, neyle karşılaşıyorsam ellerimle yapıp ettiklerimin bir sonucu olduğunu. Günah benden, sevap benden…

Hazır ol her şeye, boş ver tavır almayı, kafa tutmayı ya da onamayı. İtimat et, önce kendine, ardından Tanrına…

Ve de: ‘Tevekkeltü Teâlalallah.’

S.D.