Tıpkı dibi görünen Deniz misali

Sanırım bir şarkıda geçen bir cümleydi ''İnsanlara baktım kirli camından, çoktan terkedilmişler yaradan tarafından...''Çervremdeki insanlara bakıyorum ve o kadar değişik, anlamsız ve bazen de amaçsız yaşayan insanlar var. Hepsinde acayip bir hırs, kıskançlık, v.s v.s... bu liste uzar gider böylece.

Sanıyorlarki hayat çok sonsuz ve sonuçsuz... Aslında hiçbirşeyin göründüğü kadar önemli olmadığını ne yazıkki düşünemiyorlar bile... Hayat bir sahne gibi; figuranlarda var, başrolde. İyi karakter kötü karakterde. Mutlu sonda ee tabi hazin sonda... Anlamsız buluyorum çoğu davranışı gereksiz kibiri, gururu... Önemli olan insanı insan yapan değerler değil mi? Bana göre paylaşmak, iyi niyet ve rahat bir vijdan hiçbirşeyle ölçülemez... en önemlisi de yalınlık olsa gerek.. Öylece içindekilerin dışında olması tıpkı dibi görünen bir deniz misali... Ve bu denizin insana verdiği huzur gibi...

Evet birçok insandan değerli buluyorum kendimi bu değerleri henüz yitirmediğim için. Geceleri rahat bir vijdanla uyuyabildiğim için... Ama öyle insanlar var ki onlara acımaktan başka hiçbirşey gelmiyor elimden. Açıkçası kayıp yıldızlar gibi buluyorum onları. Aslında çoktan yerini ve yönünü kaybetmişler... Ve herşeyin bu dünyada geçici olduğu gerçeğini unutmuşlar. Sanıyorlarki ilelebet bir hayat var karşılarında...

Kendimi seviyorum ve çok asil buluyorum tıpkı dibi görünen bir deniz misali...