Töre

kurşunların kıvılcımında
zılgıt çeker
beyaz memeli kadınlar


kerpiç duvar ardında
nasırlı eller çözdü
ince belde kırmızı utancı

yaşlı bedenin altında
gürül gürül yeşil gözler
çığlığı gökte yangın
adam dahil
kimse duymadı

kınalı avuçlarında onüç bahar
kirpiklerinde onüç intihar


sürmeli derdi herkes ona
adını anası da hatırlamaz

erciyes eridi titreyişine
korkusuna el uzatmadı kimse

başaklar toprağına küstü o sabah!

isyanın teriyle yapış yapış saçlarında
töreyi taradı
dudakları kör kilit
doğuştan urgan yarası bileklerinde
aynı yazgıda
kaçıncı çocuktu
kaçıncı isim
ama hep aynıydı boğazdaki düğüm

yaşı kaç olursa olsun
başlık parası yeterdi
çocukluğunu çalmaya
...

maviye yüz süren avuçlarında
tek dileği vardı
“kız olmasın"

ondördünde
cenneti ayağına serdi kadın

körpe bedeninde boylandı
dölü kuruyan ağa
...

daha onbeşinde
dağdan yuvarlandı kadın
ayağındaki cennete


<ı>kılıç köreldi çocuk önünde
töre bileylendi parayla.