Trabzonlu Yıllar

kent

yüzyıllardan kalan     
yolların buluştuğu
gün ışığı         

esiyor             
köpüklü atların          
sıcak akınları

çağırır uyanık durmaya
iki yakası
unutulmuş geceler

*
                                                           

an’lar

akşam rengi
soluyor sokaklar
sözcükler kanatlanmada

fısıltılar doludizgin
gölgeler kaybolmada
püflüyor mum

kırmızılaşıyor renkler