Tufanda doğanlar

Savunmayı gerektirmeyen bir yerde kendini savunan biri, olsa olsa hayattan fazlasıyla nasibini almış, ve çoktan yaşamın acımasız, soğuk yüzüyle karşılaşmıştır. Tanışmalarına kim ya da ne sebep olmuştur bilinmez. Çünkü onda saklıdır ve paylaşılmaz olandır.

O, hayata karşı, varolan her şeye karşı, kalkanlarını kullanırken kendini huzur içinde hisseder. Etrafına ördüğü kalkanlarla kendini adeta bir görünmezlik çadırının içinde zanneder.

Kabuğuna sığınmış, evini sırtında taşıyan bir kablumbağa misali, O da kendine sığınır ve kalkanlarını sırtında taşır. Gün gelir, zırhını çeker sırtına ve selam durur hayata… Gün gelir, kuşanır tüm silahlarını, zehirlerini, kin ve nefretini salmak için düşmana, selam vermeden hayata…

Tufan da doğanlar iyi bilirler… Koruyabilmek için kurttan kuzudan kendilerini hayali zırhlar örerler bedenlerine. Yaklaşmak imkansızdır bir adım ötelerine. Bir adım öteleri uçurumdur, dehlizdir başı sonu olmayan, girmeye çalışanı adeta içinde bir lokmada yutan… Cesaret edip bir adım atanlar kaybolanlardır, bir daha bulunmaları imkansız olanlar.

Tufanda doğanlar iyi bilirler… Hayat gülmemiştir hiç yüzlerine. Bundandır kendilerini soyutlamak istemeleri, diğerlerine yüz çevirişleri… Bundandır kurtla kuzuyu ayıt etmeden mahkum etmeleri, diğer olana güvensizlikleri… Yaşam onlar için kendileri ve diğerleriyle mevcuttur ve sadece kendilerine yabancı değildirler gerisi eldir, ıraktır, tanınmazdır…

Büyük sorumluluklar yüklenmiştir omuzlarına…Gün gelir taşıyamaz olurlar, ağır gelir tüm yaşadıkları… Yol alırlar uçsuz bucaksız mavilerde, bir yerde, bir gökte…Ama kendi gemilerinin bile kaptanı değildirler. Bilinmeyen bir el dümeni çeviriverir gözlerinin önünde… Bazen fırtınaya borana, bazen de rüzgara, ayaza…Güneşli havalarda seyir etmek nedir bilmezler. Hep uzaktan bakan olmuşlardır deniz fenerlerine, dalga kıranlara… Seyir defterlerini hep başkaları yazmıştır.
Tufanda doğanlar iyi bilirler Nuh’ un gemisi herkesi alamaz güvertesine. Bu yüzdendir boyun eğişleri kaderlerine… Sessiz ve vahşice…