Türküm, doğruyum, çalışkanım, solcuyum

Fransa’daki solcu, “Fransızım” der, çünkü Fransızdır.

İtalya’daki solcu, “İtalyanım” der, çünkü İtalyandır.

Rusya’daki solcu, “Rusum” der, çünkü Rustur.

Küba’daki solcu, “Kübalıyım” der, çünkü Kübalıdır.

Bolivya’daki solcu, “Bolivyalıyım” der, çünkü Bolivyalıdır.

Türkiye’deki solcu, “Türküm” demeye kalkarsa vay haline... Beş benzemezler birlik olur, solculuğunu sorgulamaya başlarlar. Hem de kimlerdir bunlar: Dönekler, ırkçılar, bölücüler, ikinciler, dinciler...

Bunlara göre solcu olmanın kuralları çok açıktır:

1. Fransız, İtalyan, Rus solcuların ulusal kimliklerini dilediği gibi açıklamalarında bir sakınca yoktur ancak Türk olduğunu söylersen solcu değilsindir.

2. Kendi devletini sevmeyeceksin, başka devletleri sevebilirsin.

3. Kendi ordunu sevmeyeceksin, başka ülkelerin ordularını sevmende bir sakınca yoktur.

4. En az 72 parçaya bölüneceksin ve birbirinle kavga edeceksin ki güçlü olmayacaksın.

Ankara, 25 Ekim 2008