Uçağımız düştü/düşürüldü!

Bilindiği üzere bir uçağımız 22 Haziran 2012 tarihinde, Suriye sınırında keşif amaçlı uçuşu esnasında düşmüştü/düşürülmüştü.

Enkazına ve içindeki iki pilotumuza bir süre ulaşılamadı. Çünkü uçak düşerken, Akdeniz’in derin sularına gömülmüştü.

Suriye’ye ait olduğu söylenen bir açıklamada keşif uçağımızın kendileri tarafından düşürüldüğü ileri sürülmüştü!

Bu iddia üzerine, Türk yetkililer “bir uçağımız Suriye tarafından, uluslar arası hava sahasında uçaksavarla düşürüldü” açıklamasını yapmışlardı.

Günler sonra uçağın enkazına ve pilotların cesetlerine ulaşıldı. İlk inceleme; uçak enkazı, pilotların kask ve çizmeleri üzerinde gerçekleştirildi.

Elde edilen bulgulardan; “çizme ve kaskların fazla hasar görmediği ve enkazda da herhangi bir yakıcı, ya da yanıcı maddenin izine rastlanmadığı” anlaşıldı.

Bunun üzerini Türk yetkililer; “Uçağımızın Suriye tarafından düşürülmediği anlaşılmıştır” açıklamasını yapma gereği duydular.

* * *

Karadeniz’in ilçelerinden Tonya’ya ait meşhur fıkrayı çoğunuz hatırlarsınız. Bu fıkra  “Vurdi, vuruldi” adıyla tarihe mal olmuştur.

Tonyalı vatandaş üzerinde çeşitli silah resimleri olan mezar taşlarını ve ihtiva ettikleri anlamları misafirine izah etmeye çalışırken:

“Bu vurdi, bu vuruldi” diyerek mezarda geziniyorlarmış... Derken hiç taşı olmaya bir mezara rastlamışlar.

Misafir sormuş “ya bu?”

Tonyalı yüzünü buruşturarak, “Uşağum, sorma buni” demiş.

Devamla “Ha bu ne vurmiş, ne de vurulmiş; kendi eceliyle ölmiştir” diyerek vahim(!) durumu misafirine izah etmeye çalışmış...

* * *

Şimdi yetkililerimize sormak gerekir: Bizim uçağımıza ne oldu? Vurularak mı, yoksa kendinden bir arızayla mı düştü?

Onca konuşulanlardan sona, olanları tam olarak kamuoyuna açıklamak gerekmez mi?

Uçağımızın akıbeti bir yana, sarsılan toplumsal güven ayarlarımızın düzelmesi açısından, iyi bir açıklamaya ihtiyaç, kaçınılmaz olmuştur.

Yoksa fıkrada olduğu gibi, gözü pek bir Tonyalının çıkıp gerçeği yüzümüze haykırmasını mı beklemek gerekiyor?