- Kategori
- Şiir
ÜÇÜNCÜ İLAÇ
ÜÇÜNCÜ İLAÇ
(Yüzü kirli, üzerindeki libasları hırpalanmış adaletin haline ağlarken)
Ben hayat boyu, güzelliklerin simgesi
Çiçekleri derledim, coşkuyla,
Şimdi ise mecalsiz ve dağılmışım ben
Bir kez de beni, çiçekler derleyip
Benliğimin vazosuna doldursunlar, usulca.
Pencerenin ardından seyrederdim çiseleyişini
Omuz omuza itişerek, sohbetlerini söyleşilerini
Damlaların.
Dışarda, kara bir şemsiye elimde,
Göklerin torbasının bağı çözülmüş
Kamçı gibi, beste yazardı her düşüşünde,
Umursamaz o halimden
İçimdeki bulutların patladığı belli olmuyor
Kalbimden ruhuma süzülen gözyaşları
Sesiz ve hazin, kutru geniş dertlerimin
Küpü dolmuyor.
Zaman ölçeri biriken damlalar.
"İki iksiri var" dedi doktor,
Biri sabır, biri umut
Lakin ikisi de karaborsa
Var git ona , üçüncü bir ilaç sor.
Ankara, 20.05.2020
Refik BAŞDERE